ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΠΑΡEΜΕΙΝΕ, ΑΝΤΙΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΕΓΙΝΕ

Έκανε αντίσταση στους Γερμανούς με τη φανέλα του κόμματος, ένα είναι το κόμμα, το ΚΚΕ και ως κομουνιστής, ως διεθνιστής, ως παγκόσμιο άτομο δεν τον ενδιέφερε ο εθνικός, ο εθνικιστικός, ο σωβινιστικός χαρακτήρας της πολιτικής δράσης. Το αισθανόταν μαρξιστικά, αγώνας για μια κοινωνία φωτισμένη, που θα άλλαζε τη μοίρα των ανθρώπων.

Δεν κάνουν για το κόμμα τέτοια στελέχη, όπως μεγαλοστέλεχος, μάλιστα σε θέματα προπαγάνδας, ήταν ο μετέπειτα εξελιχθείς φιλόσοφος Κώστας Αξελός. Το κόμμα είναι μαγαζί, που εμπορεύεται την ιδέα, τη μεγάλη ιδέα του κομουνισμού. Ο αστός Αξελός ήθελε να υπηρετήσει την κομουνιστική ιδεολογία και ήταν επόμενο να βρεθεί εκτός κόμματος. Δεν αποχώρησε, στην πραγματικότητα εξεδιώχθει από το κόμμα.

Γεννήθηκε σα σήμερα 26 Ιουνίου, το 1924, ο Κώστας Αξελός, καταδικασθείς δις εις θάνατον. Την κοπάνησε από τη φυλακή και διέφυγε κολυμπώντας με τα ρούχα 15 ώρες στην παγωμένη θάλασσα. «Το ΚΚΕ εμψύχωνε την αντίσταση, αλλά και την έσφαζε...», λόγια δικά του. Το 1945 μαζί μ' άλλους αριστερούς, καλλιτέχνες και διανοούμενους, έφυγε στο Παρίσι, εκεί πέθανε 86 χρονών, χωρίς ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα.

Τα έβαλε κάτω, τη σκέψη του Νίτσε και του Φρόυντ, για να βγάλει μια άκρη. Στο «Είναι» και στο «Έχειν», να αποκρυπτογραφήσει και τα «μυθολογικά» στοιχεία του Μαρξ, με βοηθό τον «δάσκαλό» του Χάιντεγκερ, τεράστιο φιλοσοφικό μέγεθος. Τι θα πει «φιλοσοφία», κατά τον στοχαστή Αξελό; «Η μέθοδος που αντικρύζεις τους νόμους της κίνησης της φύσης, της Ιστορίας και του πνεύματος».

Ο Κώστας Αξελός σπούδασε και δίδαξε στη Σορβώνη. Έγραψε στα γαλλικά τα βιβλία του. Γράφονται βιβλία για το φιλοσοφικό του έργο. Για την ελπίδα του ότι ο Άνθρωπος θα ξαναγεννηθεί με την οικοδόμηση της κομουνιστικής κοινωνίας, όταν θα πάει περίπατο η ατομική ιδιοκτησία.

Ένας από τους αμέτρητους πνευματικούς ανθρώπους που χαράμισε στο κόμμα μεγάλο μέρος της ζωής του. Στοχαστής που ως κομματικός ξοδεύτηκε στην κόντρα, στην αντιπαλότητα μ' άλλους σημαντικούς Έλληνες, τελικά όχι στο όνομα του κομουνιστικού ονείρου, αλλά στην επιβολή του μαγαζιού, του ΚΚΕ. Και, δυστυχώς από τον κομματικό αγώνα του Αξελού δεν έμεινε εκτός γηπέδου το πάθος, η εμπάθεια, ο φανατισμός μέχρι τα όρια του μίσους.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΕΤΑΕΙ, ΠΕΤΑΕΙ Ο ΠΥΡΑΥΛΟΣ