ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΟ ΒΡΑΚΙ ΚΑΙ ΧΟΝΤΡΟ ΠΕΟΣ

Οι δύο μεγαλύτερες απολαύσεις που αγαπώ είναι να γράφω βιβλία και να κυνηγάω πεταλούδες. Αυτό έχει πει ο Βλαδιμίρ Ναμπόκωφ, ο Ρώσος συγγραφέας της περιβόητης “Λολίτας” που, επιτέλους, είχε εκδοθεί στις ΗΠΑ το 1958, σα σήμερα 18 Αυγούστου. Έπρεπε να περάσουν αιώνες για να σπάσει το καθεστώς της λογοκρισίας που κυριαρχούσε από καταβολής γραφής. Κι όχι απλά απαγόρευε τα τολμηρά έργα, εκείνα που τα χαρακτήριζαν άσεμνα και χυδαία, αλλά και έστελνε στη λαιμητόμο ταλαντούχους συγγραφείς.

Εξουσία και θρησκεία όσο περνούσε από το χέρι τους πρωταγωνιστούσαν στην... προστασία των λεγόμενων χρηστών ηθών. Με τους χρόνους, όμως, και τους καιρούς έβαζαν νερό στο κρασί τους. Ένας πόλεμος που ακόμα κρατάει μέχρι σήμερα.

Την “Λολίτα”, ένα ανήλικο πουτανοκόριτσο στη ψυχή, την καψουρεύεται ηλικιωμένος καθηγητής. Τρελαίνει τον άνθρωπο με τα “παιδιάστικα” καπρίτσια της. Στο σινεμά (φώτο), σε διαφορετικές ταινίες, τον κύριο καθηγητή έπαιξε ο μακαρίτης Τζαίημς Μαίησον (1909 - 1984) και ο επίσης Βρετανός Τζέρεμυ Άιρονς.

Πνευματικοί άνθρωποι αναρωτιόντουσαν, από πέντε και δέκα αιώνες πριν, γιατί δεν προκαλεί να λέμε π.χ. Τρώω, Πεινάω, Σκοτώνω, Κοιμάμαι, Εργάζομαι και να σκανδαλίζει το ρήμα Γαμάω. Γιατί να σοκάρει, να ντροπιάζει η αναφορά στη γενετήσια πράξη;

Τελικά, “νομιμοποιήθηκαν” μετά από δεκαετίες και πολλά δικαστήρια από τότε που γράφτηκαν κάποια εμβληματικά έργα, όπως π.χ. Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ του Λώρενς, Η Ιουστίνη του Ντε Σαντ, η Λολίτα του Ναμπόκωφ κ.α.

Η ερωτική λογοτεχνία, εκείνη που θεωρούνταν πορνογραφική, ξεκινάει από την αρχαιότητα, την παλιά αρχαιότητα. Δίνω σήμερα ένα απόσπασμα στα λατινικά κάποιου κύριου ονόματι Montan, καταξιωμένου την εποχή του, πριν 1.000 χρόνια(!):

«....Κι έρχομαι καταπάνω σας με κατεβασμένο βρακί, με πέος πιο χοντρό κι από πέος καυλωμένου γαϊδάρου. Και εγώ θα σας γαμήσω με τέτοια θέρμη που θα πλημμυρίσουν τα σεντόνια, ώστε την επομένη να πρέπει να πλυθούν. Και δεν θα φύγω απ' εδώ, ούτε εγώ, ούτε τα μεγάλα μου αρχίδια, πριν σας γαμήσω τόσο δυνατά, μέχρι λιποθυμίας...».
Και γαμώ τον ρεαλισμό στην ποίηση που εκφωνήθηκε μέσα σε καπηλειό, παρακαλώ. Υπ' όψιν ότι η λέξη, η έννοια ''Ρεαλισμός'' στην τέχνη ήταν άγνωστη πριν από δέκα αιώνες.

Ο Ναμπόκωφ μπήκε σε νοσοκομείο της Ελβετίας τον Ιούνιο του 1976 αφού στα τελευταία τρία χρόνια είχε δουλέψει στο μυαλό του το μυθιστόρημα, το οποίο αρχικά είχε τιτλοφορήσει «Η Χαρά του να Πεθαίνεις». Στο κρεβάτι του πόνου, όσο τον πλησίαζε όλο και περισσότερο το τέλος του, ο μεγάλος συγγραφέας σε κατάσταση παραληρήματος γράφει την ιστορία του, «Το Πρότυπο της Λώρας» όπως τελικά ονομάστηκε το βιβλίο, όταν κυκλοφόρησε 30 χρόνια και μετά το θάνατό του.

Πριν πεθάνει στα 78 του, Ιούλιο του 1977, ο πνευματικός «πατέρας» της Λολίτας, ο Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ ζήτησε με τη διαθήκη του να καταστραφεί το ημιτελές βιβλίο του. Οι ειδικοί λένε ότι πρόκειται για γράψιμο υψηλής τεχνικής.

«Να καούν οι σελίδες της Λώρας» ήταν η Εντολή του καταξιωμένου συγγραφέα που είχε γεννηθεί στην Αγία Πετρούπολη, πήγε στην Αμερική, έζησε και πέθανε στην Ελβετία, στο Μοντραί, όπου βρίσκεται το άγαλμά του. Διχάστηκε ο λογοτεχνικός κόσμος. Να καεί ή όχι η «Λώρα». Τελικά, σε πείσμα της πατρικής επιθυμίας ο γιος του Βλαντιμίρ και η γυναίκα του έδωσαν τη άδεια να εκδοθεί το βιβλίο.

Διαβάστε ακόμα:

ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΝΤΡΑ Η ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ