ΜΝΗΜΗ ΗΛΙΑ ΜΠΑΖΙΝΑ

Τι να πω για τον Μπαζίνα. Τι να πρωτοπώ. Απλά είναι αξέχαστος. Και πως να μην είναι όταν έχεις ανάγκη την παρέα του. Να ξανακούσεις τις κουβέντες του. Πέθανε το 2013, σα σήμερα 22 Αυγούστου και οι εικόνες που έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου όποτε ξανάρχονται στη θύμηση είναι πιο έντονες. Λες και ο χρόνος ζωντανεύει αλήθειες που χρειάζονται την ωρίμανση τους.
Το 'χω σίγουρο. Ένας φιλόσοφος αναγνωρισμένος και αξιοσέβαστος θα καθόταν για ώρες μαζί με τον Ηλία να συζητήσει. Και η κουβέντα θα ήταν ιεροτελεστική. Καλλιτέχνης ο Μανιάτης, λάτρης αληθινός της τέχνης του διαλόγου. Τον αναθυμάμαι πότε σε ταβέρνα, πότε στο σαλόνι της οικίας του, στο αυτοκίνητο όσο οδηγούσε η Κίτυ, στην εφημερίδα, βέβαια. Πάντα με μολύβι στο χέρι, να σημειώνει ακόμα και σε χαρτοπετσέτα κάτι που άκουσε, κάτι που σκέφθηκε.
Όχι μόνο πολυβραβευμένος φιλόσοφος θα ένοιωθε αντάξιος του Μπαζίνα, και θα ικανοποιούνταν με την επικοινωνία μαζί του. Όχι, δα! Μιλάμε για τον Μπαζίνα. Το ίδιο και ένας κορυφαίος ιατρός, κι ένας εκπαιδευτής σκύλων, κι ένας μουσουργός, κι ένας οπλουργός.

Τα όπλα. Μία από τις αδυναμίες του Ηλία. Και τα σκυλιά. Και η μαγειρική. Και η Ιστορία. Και ο σινεμάς. Και…, και…, και…, και…, σ’ όλα είχε αντάξια, για το επίπεδο ενός διαπρεπούς ειδικού και επιστήμονα, γνώση και πληροφόρηση. Κατοχή γνώσης ανεξήγητη, γιατί δεν προερχόταν από εμπειρίες ή ακαδημαϊκή πληροφόρηση. Το αφήνουμε αυτό, είναι κεφάλαιο ξεχωριστό.

Κάτι άλλο. Ο Ηλίας Μπαζίνας δεν έγραφε στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» για να γράψει. Όχι. Έγραφε για να μη γράψει. Ήταν φανερό ότι απέφευγε να πλησιάσει κάποια πραγματάκια, όλα όσα γνώριζε, όλα όσα του χάριζαν η έμπνευσή και η φαντασία. Επειδή θαρρώ πως δεν υπάρχει άλλος να έχει καταδυθεί στα γραφτά και τη σκέψη του Ηλία όσο εγώ, με την ευκαιρία προσθέσω και τούτο:

Συνήθως στο κείμενό του γλυστρούσε ένα διαμάντι, σίγουρα όχι εκ προθέσεως. του έβγαινε στη ροή του γραπτού του. Ποτέ στο ξεκίνημα του κειμένου. Και τι συνέβαινε; Δεν απέσυρε τις λέξεις που του βγήκαν και, για να μη χάσει τον ειρμό του, επιτόπου τις ''έκρυβε''. Μ' άλλες αράδες κουκούλωνε την πρόταση που έγραψε χωρίς τη στοχευμένη, τη συνειδητή πρόθεση.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΝΙΔΙ