ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΠΑΖΙΝΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΗΝΗ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

Δύσκολο να ζυγίσεις τον Ηλία Μπαζίνα. Χρειάζεσαι τις κατάλληλες λέξεις, οι οποίες όμως και οι πιο εκλεκτές, οι πιο ακριβές, έχουν παραχρησιμοποιηθεί. Να πεις «Φαινόμενο» τον Μπαζίνα, «Σπάνιο» άτομο, «Χαρισματικό», «Μέγιστο», «Ύψιστο», όλα αυτά χάνουν την αξία τους όταν έχουν φορεθεί και σ’ ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν μοναδικοί όσο αυτός.

Ξαφνιάζει το ενδιαφέρον που παρατηρείται κάθε φορά που θα αναφερθώ, στον μακράν σπουδαιότερο γραφιά του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ». Στον Μπαζίνα.

Πριν χρόνια πολλά, και με αφορμή τη γνωριμία μου με τον Ηλία, είχα γράψει: Κάποια στιγμή, πέντε, δέκα τεράστια μυαλά της γης πρέπει να συγκεντρωθούν και να μελετήσουν τον αιώνιο άνθρωπο έτσι όπως ακριβώς εκδηλώνεται πνευματικά, για παράδειγμα, από τον συγκεκριμένο Μπαζίνα.

Πώς, δηλαδή, είναι δυνατόν ένα άτομο, ο συγκεκριμένος Μπαζίνας, να κουβαλά μνήμες από πεπερασμένους αιώνες. Να έχει το προνόμιο π.χ. να «ακούει» συζητήσεις Ινδιάνων μέσα στη σκηνή τους, πριν πεντακόσια χρόνια. Να «περιγράφει» άγνωστες λεπτομέρειες από μάχες που σημάδεψαν την Ιστορία. Να ''επαναλαμβάνει'' λόγια του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν πέσει η Κωνσταντινούπολη, λες και ήταν παρών με το μαγνητόφωνο στο χέρι. Να βάζει στο στόμα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ατάκες που «είπε» ο μέγας μουσικός.

Ο Μπαζίνας είχε το χάρισμα να δίνεται ολοκληρωτικά, να γνωρίζει όσο πιο βαθειά γίνεται αυτό που τον ενδιέφερε. Και ήταν πολλά αυτά που κέρδιζαν το ενδιαφέρον του. Από την κλασική μουσική μέχρι την Αθήνα και την Ρώμη της κλασικής αρχαιότητας. Έφυγε ο Μπαζίνας σα σήμερα 22 Αυγούστου το 2013. Χάθηκαν όλα αυτά που πήρε μαζί του. Ό,τι γεννούσε η σκέψη του.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, ΑΝ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ ΜΟΥ