Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ

Με δύο αράδες έστω να θυμίσω μόνο, όχι να τιμήσω, με ένα τόσο σύντομο κείμενο δεν τιμάς, απλά θυμίζεις τον Αλέκο Σακελλάριο και την εποχή του. Κατ’ αρχήν γραφιάς κι 'γω, έχω πολύ μεγάλο θαυμασμό στο κεφάλαιο Αλέκος Σακελλάριος. Δεν κάνω καμία σύγκριση μαζί του, αλλοίμονο, ακόμα δεν έχω δηλώσει νούμερο. Απλά σημειώνω ότι κάποιος, στην περίπτωση η αυτού εξοχότητα μου, παραδέχεται κι έναν σπουδαίο άλλης σχολής, άλλου ύφους.

Αλανιάρης, αιρετικός, ανατρεπτικός, αντισυμβατικός, όλα αυτά τα κλισέ λένε για τον αποδυτηριάκια. Ο Σακελλάριος είναι άλλο έργο, ένας αστός είναι, ένας κυριλάτος που αποδέχθηκε την κοινωνία όπως είναι. Με τέτοιο ταλέντο, όμως, και τέτοια παραγωγικότητα λες ότι το άτομο είναι μοναδικό. Απίθανο.

Μα, πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είχε τόση μεγάλη παραγωγή, μάλιστα με εμπορική επιτυχία. Λες ότι δεν έκανε τίποτα άλλο στη ζωή του παρά έγραφε και μόνο έγραφε.Τι να πρωτοθυμηθείς, τους «Γερμανούς ξανάρχονται» (1952), το ''Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο'' (1955), την '' Καφετζού'' (1956), την ''Θεία από το Σικάγο'' (1957), τον «Ήρωα με τις παντούφλες» (1958), τον ''Ηλία του 16ου'' (1959), τα ''Κίτρινα Γάντια'' (1960), το «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), την «Κόρη μου τη σοσιαλίστρια» (1966), τον «Θανασάκη τον πολιτευόμενο» (1954), τον «Πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη» (1963), τη «Θεία από το Σικάγο» (1957), το «Καλώς ήρθε το δολλάριο» (1967) τους «Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες» (1960).

Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 και πέθανε το 1991, σα σήμερα 28 Αυγούστου. Αθηναίος, σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο. Στα 22 του έγραψε το πρώτο από τα 200(!!!) θεατρικά έργα του. Και στιχουργός είναι σε περισσότερα από 1.500 τραγούδια, σουξέ που αγάπησε η μεταπολεμική Ελλάδα. Άστα τα μαλλάκια σου- Θα σε πάρω να φύγουμε- Άλα!, ανοιξε και άλλη μπουκάλα- Βρε, Μανώλη, τραμπαρίφα- Ένα βράδυ που ‘βρεχε- Άρχισαν τα όργανα- Έχω ένα μυστικό..., και ένα σωρό άλλα. Εκατοντάδες. Δίδυμο συγγραφικό με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, στα θεατρικά έργα και στις επιθεωρήσεις. Δούλεψε σ' όλες τις εφημερίδες, πρώτα ρεπόρτερ και κατέληξε βέβαια χρονογράφος, ευθυμογράφος.

Όπως ο Νίκος Τσιφόρος, άλλη απίστευτη περιπτωσάρα, έτσι και ο Αλέκος Σακελλάριος από συγγραφέας και σεναριογράφος, σε 60 ταινίες, έγινε και σκηνοθέτης του σινεμά. Αυτοδίδακτος, πετυχημένος και σ’ αυτό. Πολύ καλύτερος από τους...δηλωμένους σκηνοθέτες. Μην το ξεχάσω. Αδυναμία στις γυναίκες η Αλεκάρα, με το εύκολο χαμόγελο (φώτο, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη).

Διαβάστε ακόμα:

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ