ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΓΚΑΣ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΖΗΤΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ

Μια κουβέντα, ούτε μισή παραπάνω για τον Αντώνη Βαρδή. Βρε, μια λέξη τα λέει όλα γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν καρδιά. Λεβεντοκαρδιά. Μια φορά ένας συνάδελφος του, συνθέτης και τραγουδιστής όπως ο μακαρίτης, τον επισκέφθηκε στο σπίτι.

- Αντώνη, απόψε παίζω σ' ένα μαγαζί και ήθελα να μου δανείσεις μια από τις κιθάρες σου.

Τον έκοψε το φιλαράκι το παλιό ο μεγαλωμένος στο πεζοδρόμιο Αντώνης Βαρδής από τότε που είπε «μαμά», και πήρε πρέφα ότι ο επισκέπτης είχε πρόβλημα. Ότι ήταν ζορισμένος οικονομικά. «Τράβα στο δωμάτιο που έχω τις κιθάρες και διάλεξε μια…» του λέει πρόθυμα ο Βαρδής, ο οποίος είχε συλλογή από κιθάρες.
Διάλεξε ο άλλος μια κιθάρα. Αυτή λέω να πάρω, Αντώνη. «Όχι αυτή, την άλλη θα πάρεις…» του προτείνει. Και του δίνει την καλύτερη κιθάρα, την αγαπημένη του. «Πάρε την κιθάρα αυτή, να κάνεις τη δουλειά σου, και ξέχνα ότι θα μου την επιστρέψεις... ».

Αρσενικός με τα όλα του ο Αντώνης Βαρδής. Λεβεντόπαιδο. Παλαιάς κοπής άνδρας. Άνθρωπος του δίνω. Όχι μόνον στον έναν συγκεκριμένο της ιστορίας μας, σ’ όλους ξηγιότανε το ίδιο. Την ιστορία αυτή μου την είπε ο ίδιος ο φίλος του, λίγους μήνες πριν μπει ο Αντώνης Βαρδής στη διαδικασία του φεύγω και δεν επιστρέφω, στο δρόμο χωρίς γυρισμό. Πέθανε σα σήμερα 2 Σεπτεμβρίου, το 2014, στα 66 του.
Την ημέρα του θανάτου του Αντώνη Βαρδή έγραψα ότι πέθανε ένας Άνδρας με άλφα κεφαλαίο. Ένας γνήσιος μάγκας. Ένας δώστης. Έδινε, βοηθούσε τον άλλον. Ε, αυτός ο με άλφα κεφαλαίο Άνθρωπος, γεμάτος αλήθεια και ανθρωπιά, έφυγε πικραμένος. Πικραμένος όχι γενικά και θεωρητικά από τους ανθρώπους, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα απ' εκείνους τους οποίους είχε βοηθήσει.

Έτσι είναι η ζωή, θα πεις. Ναι, έτσι είναι. Το ότι έτσι είναι, δεν σημαίνει ότι θα αποδεχθούμε αυτή την πραγματικότητα. Ότι δεν θα την καταδικάσουμε.

Μία εποχή, λοιπόν, ο Αντώνης Βαρδής έχει στριμωχθεί. Έμπλεξε με τα δικαστήρια, είχε τραβήγματα με την εφορία, κινδύνευε το σπίτι του για λόγους οικονομικούς. Πέρασε μαρτύρια ο άνθρωπος. Κι όμως! Κανένας από τους φιρμάτους τραγουδιστές, που είχαν ωφεληθεί τα μέγιστα από τον συνθέτη Αντώνη Βαρδή, δεν προσφέρθηκε να βάλει ένα χέρι. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ! Μάλιστα, κύριε. Ούτε ένας. Μ' αυτό το παράπονο έφυγε το παλληκάρι.

Σου έδωσε, ρε, τραγούδι έτοιμο για σουξέ. Τραγουδάρα. Τι είναι τα ποσοστά του συνθέτη μπροστά στην κονόμα του τραγουδιστή; Τίποτα, σχεδόν. Θέλω να πω ότι στο νταραβέρι τους περισσότερο ωφελείται ο τραγουδιστής από τον συνθέτη, όχι το αντίθετο. Πεθαίνει, ξεχνιέται ο τραγουδιστής χωρίς σουξέ.

Έφτιαχνε ένα τραγούδι ο Αντώνης Βαρδής και ο ίδιος το ''έλεγε'', δηλαδή το τραγουδούσε στο καμαρίνι του άλφα τραγουδιστή, που είχε επιλέξει. Τα θρυλικά Τζαβαράκια, οι δίδυμοι Γιώργος και Νίκος, ακούγανε τον Βαρδή να ''λέει'' τα δικά του κομμάτια και παθαίνανε την πλάκα τους, με τον τρόπο που ερμήνευε μία δική του σύνθεση το φιλαράκι τους, ο Αντώνης, το παιδί μάλαμα.

-Ρε, γιατί δεν γίνεσαι τραγουδιστής!
“Εγώ, ρε;...”.

-Ναι, ρε, εσύ!... Κανένας άλλος από το σινάφι δεν θα στο πει. Γιατί θέλουν τις τραγουδάρες σου να τις λένε εκείνου... Μην είσαι κορόιδο, αδικείς τον εαυτό σου αν δεν τα ''λες'' αυτά που γράφεις.

Έτσι κι έγινε. Με την προτροπή των Τζαβαραίων πρωτοεμφανίστηκε τραγουδιστής ο Βαρδής σ' ένα υπόγειο της πλατείας Αμερικής, πακέτο με την Ελένη Βιτάλη. Στην πρεμιέρα ήταν Πάριος, Μαρινέλλα και οι αδελφοί Τζαβάρα, όλοι μια παρέα.
Με την ευκαιρία. Αυτός στον οποίον ο Αντώνης Βαρδής χάρισε την μονάκριβη κιθάρα του, αξίας ενός εκ. δραχμών είναι ο Νίκος Τζαβάρας. Και μια λεπτομέρεια. Δίνει την κιθάρα ο Βαρδής στον ρέστο κάποια φάση Νίκο Τζαβάρα και του λέει: “Ρε, να σου δώσω και τίποτα χορδές, θα σου χρειαστούν στο μαγαζί που θα πας να παίξεις...”. Επιστρέφει σπίτι του ο Τζαβάρας κι αντί για χορδές βρίσκει 500.000 δραχμές, που στη ζούλα είχε χώσει στην κιθάρα ο Βαρδής.

Τα Τζαβαράκια μου έλεγαν για τον ομότεχνό τους Βαρδή: ''Ο Αντώνης ήταν από τους μάγκες που δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του μοσχόμαγκα. Γνήσιος, αληθινός μάγκας δεν γίνεσαι, παρά μόνο γιατί αυτό στο ζητάει η ψυχούλα σου”.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ