ΑΘΕΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΣ

Είπε: «Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να σηκώσουν κεφάλι, να ζήσουν ελεύθεροι, προτού ο τελευταίος εξουσιαστής στραγγαλιστεί με τα άντερα του τελευταίου ιερωμένου».

Πάρε ένα ακόμα δικό του: «Ο άνθρωπος της σκέψης δεν σκότωσε ποτέ ούτε έναν ιερέα, όμως ο ιερέας έχει σκοτώσει πάρα πολλούς φιλοσόφους».

Σειρά έχει ο αποδυτηριακιάς να μιλήσει: Κυλάνε οι αιώνες και είναι ακλόνητη η ισχύς των μαζών. Το 97% του κόσμου που δεν μπορεί μια αιωνιότητα να ξεφύγει από τις Φυσικές αδυναμίες του, από τις Φυσικές ανάγκες του, τις καλύπτει με τη θρησκεία και την εξουσία.

Κυλάνε οι αιώνες, και κόντρα στη φύση γεννιούνται κάποια πνεύματα, ελεύθερα ανθρώπινα πνεύματα, τα οποία στο όνομα ενός καλύτερου κόσμου, «κάτι» έχουν να πουν. Αυτό το ''κάτι'', το πολύ σπουδαίο ''κάτι'' που θα καταθέσει στους αιώνες των αιώνων ο φιλόσοφος, θα το πάρει η Ιστορία και η παγκόσμια Σκέψη, και θα το καταγράψει με ευλάβεια, αλλά...

...Υπάρχει ένα τεράστιο «αλλά». Οι πιο μεγάλες αλήθειες ζωής μοιάζουν με χνούδι ευγενικό και τρυφερό πριν τις καταπλακώσει ο οδοστρωτήρας των αιώνων.

Ο Ντενί Ντιντερώ γεννήθηκε σα σήμερα 5 Οκτωβρίου, το 1713 και αφού ξέφυγε από τους Ιησουίτες κληρικούς διέκοψε τις σπουδές του στη Σορβώνη προκειμένου να γίνει θεολόγος και νομικός. Γιος κονομημένου σιδερά ο άτακτος Denis τον τράβηξαν οι αρχαίοι Έλληνες κι άρχισε να μελετάει λογοτεχνία και φιλοσοφία.

Καψουρεύτηκε μια πιτσιρίκα βοηθό πλύστρας και ζήτησε την ευλογία του πατέρα του για να την παντρευτεί. Σαλτάρησε ο μπαμπάς και, για να τον βάλει στο σωστό δρόμο, τον έκλεισε σε μοναστήρι. Ήταν που ήταν ο Diderot, έγινε περισσότερο άθεος και υλιστής. Ένας συνειδητός εχθρός της θρησκοληψίας και της δεισιδαιμονίας. Τι άλλο κοντά στο παπαδαριό ένα τόσο ελεύθερο πνεύμα. Για την Ιστορία να πούμε ότι την πλύστρα την παντρεύτηκε, όταν την κοπάνησε από το μοναστήρι.

Βολταίρος, Ρουσώ και Ντιντερώ η αγία τριάδα του γαλλικού πνεύματος του 18ου αιώνα. Θεωρείται ο πνευματικός πατέρας της Γαλλικής Επανάστασης, που ξέσπασε πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Ντιντερώ. Του αγαπημένου φιλόσοφου της Μεγάλης Αικατερίνης, της τσαρίνας η οποία είχε καλέσει στην Πετρούπολη τον Γάλλο δάσκαλο, για να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα της Ρωσίας.