Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΒΥΖΑΞΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ

Η όμορφη Περώ επισκέπτεται τον φυλακισμένο πατέρα της, τον Κίμωνα, ο οποίος είχε καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία. Τι να κάνει η κόρη για να σώσει, να δώσει ζωή στον ηλικιωμένο πατέρα της; Δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να παραβιάσει ακόμα και τον προσωπικό της ηθικό κώδικα. Εκεί, μέσα στο κελί, στην απομόνωση, κατέβασε το ρούχο όσο χρειαζόταν και πρόφερε το στήθος της στον άνδρα.

Θήλασε τον πατέρα της με το μητρικό γάλα για να μην πεθάνει από την πείνα. Η απίστευτη εικόνα, τελικά, έγινε αντιληπτή από τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι έδειξαν κατανόηση γι' αυτό που διέπραξε η Περώ, αλλά και από συμπόνια απελευθέρωσαν τον κατάδικο.

Ο μύθος της Περώ και του Κίμωνα. Συνώνυμο της ευσπλαχνίας και της ευσέβειας. Η πρώτη επίσημη καταγραφή της ιστορίας έγινε από τον Ρωμαίο ιστορικό Βαλέριο Μάξιμο, ο οποίος έγραψε το 31 μ.Χ. το έργο «Πράξεων και λόγων αξιομνημόνευτων». Η σκηνή του θηλασμού είναι η απόλυτη ευκαιρία για καλλιτέχνες και λογοτέχνες, να την ''εκμεταλλευθούν'' εικαστικά, μυθιστορηματικά. Από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι τον 17ο αιώνα υπάρχουν περισσότερα από τριακόσιοι πίνακες και γλυπτά που απεικονίζουν την κοπέλα που υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τον πατέρα της ως ομογάλακτο αδελφό των παιδιών της.

Όλα τα έργα υπακούν σε ενότητα με τον τίτλο Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία / Caritas Romana, ένα συγκλονιστικό θέμα της κλασικής τέχνης, που ορίζει τις επιλογές των 15 ταινιών στο φετινό και 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, από αύριο πρώτη μέχρι 11 Νοεμβρίου.

''Η ύψιστη αυτή πράξη ευσπλαχνίας δεν είναι μόνο οικογενειακή αλληλεγγύη, αλλά και γενναία πολιτική πράξη που εγκαθιδρύει νέες κοινωνικές σχέσεις και πολιτισμικά σύμβολα» σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης. "Θηλάζοντας τον πατέρα της, η Πέρώ αντέστρεψε τις ταυτότητες τους. Σήμερα μπορούμε να ξαναδούμε αυτή την ιστορία υπό το πρίσμα νεότερων θεωριών για την θέση της γυναίκας, την παρακμή της πατριαρχίας, την ετεροκανονικότητα των έμφυλων ρόλων, την επιτελεστικότητα του κοινωνικού φύλου".

Επιστροφή στο στόρυ της Περώ και του Κίμωνα, όμως με το μάτι και τη σκέψη του αιώνιου καλλιτέχνη, ο οποίος εξ ορισμού είναι ελεύθερο πνεύμα και, προκειμένου να πει τα δικά του, τα φέρνει όλα στα μέτρα του. Μήπως η κόρη στο θηλασμό του στήθους της από τον ίδιο τον πατέρα της νοιώθει σαρκική ικανοποίηση; Σε ένα-δυο ζωγραφικούς πίνακες κάποιοι διακρίνουν το ενοχή, μια ανεπαίσθητη λαγνεία στο πρόσωπο της θυγατέρας. Γιατί, όχι; Χωρίς να το επιδιώξει η Περώ, και πέρα από την άδολη βούληση της να βοηθήσει τον πατέρα, γνώρισε ίσως την ηδονή της σωματικής επαφής, τα χείλη του άντρα στο ευαίσθητο ερωτογενές σημείο του γυναικείου κορμιού.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΒΟΥΤΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ