ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΚΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

Ρεάλ ή Μπαρτσελώνα; Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Διαφορετικός ο μύθος τους. Εσύ με ποια είσαι; Με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Με τη Ρωσία ή την Αμερική.Την Άννα Βίσση ή την Δέσποινα Βανδή. Το Σύριζα ή τη ΝΔ. Τον Σταυρίδη ή τον Γκιωνάκη. Τον Ρόμπερτ ντε Νίρο ή τον Αλ Πατσίνο. Τον Πελέ ή τον Μαραντόνα. Τον Καζαντζίδη ή τον Μπιθικώτση.

Πάντα ο ο άνθρωπος έχει τις προτιμήσεις του, τις αδυναμίες του. Γιατί έτσι. Τις περισσότερες φορές χωρίς κριτήρια. Χωρίς να ξέρει τι του γίνεται. Γιατί έτσι. Για να 'ναι στο παιχνίδι. Να ανήκει κάπου, να έχει έναν αντίπαλο.

Είναι γάβρος π.χ. Αν τον ρωτήσεις γιατί, θα γελάσει το σύμπαν μαζί του. Δεν υπάρχει καμία λογική γιατί είναι κάποιος βάζελος. Αν τους ζητήσεις να σου πουν γιατί είσαι αεκτζής, παοκτζής, αρειανός, γάβρος, βάζελος, τότε εύκολα θα διαπιστώσεις ότι είναι εντελώς αστείοι, εντελώς ανύπαρκτοι οι λόγοι της ένταξής, της προτίμησής σε τούτη και σ' εκείνη την ομάδα. Το πλέον απελπιστικό; ''Είμαι μ' αυτή την ομαδάρα, γιατί... '' και αναφέρει τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους κάποιοι άλλοι είναι πιστοί οπαδοί άλλων ομάδων.

Να, γιατί λέμε ότι ο οπαδός ''στρατολογείται'' συναισθηματικά σε μία ομάδα όχι γιατί αυτή εκφράζει κάτι συγκεκριμένο, ξεχωριστό, χειροπιαστό, αλλά είναι με το “μύθο” της. Και πρόσεξε: Δεν είναι ίδιος ο δήθεν μύθος της ομαδάρας για τον κάθε οπαδό της. Όχι, βέβαια. Ο καθένας, ανάλογα με την τρέλα που κουβαλάει, θέλει την ομαδάρα του όπως γουστάρει να την φαντασιώνεται.

Το Χάρβαρντ, το πασίγνωστο αμερικάνικο πανεπιστήμιο, έκανε σ' όλον τον κόσμο μία έρευνα της οπαδικής αγοράς, ας το πούμε έτσι. Και με βάση κάποια συγκεκριμένα στοιχεία υπολογίζει ότι η Ρεάλ έχει διεθνώς 228 εκ. φίλους, όχι ακριβώς οπαδούς. Η δεύτερη ομάδα στη γη είναι η Μάντσεστερ Γιουναϊτεντ με 168 εκ. θαυμαστές. Γιατί μια τέτοια μέτρηση ''φίλων'', όχι οπαδών, και όχι θαυμαστών. Είπαμε. Η κάθε ομάδα εκπέμπει διαφορετικό μύθο. Κι όχι μόνον επειδή προέρχεται απ' αυτή κι εκείνη τη χώρα, π.χ. την Ισπανία και την Αγγλία, με ρίζες και δεδομένα αλλοιώτικα, σε επίπεδο ιστορικό, πολιτιστικό.

Η αναγνωρισιμότητα περισσότερο, παρά η δημοφιλία, των δύο συγκεκριμένων ομάδων οφείλεται και στο γεγονός ότι κυριαρχεί στο γλόμπο η αγγλική γλώσσα, ενώ είναι δεκάδες τα εκατομμύρια ανθρώπων που κατοικούν σε χώρες ισπανόφωνες.

Στο δικό μας ερώτημά: Ρεάλ ή Μπαρτσελώνα; Ένα τέτοιο ερώτημα δεν χρειάζεσαι καμία έρευνα από Χάρβαρντ και Κολούμπια, Ήτον και Οξφόρδη, για να γίνει αντιληπτό ότι μέσα από το ποδόσφαιρο βγάζει ο άλλος απωθημένα του, ταξικά, πατριωτικά, πολιτιστικά.

Αφήνουμε ην Ρεάλ και την Μπαρτσελώνα, ουσιαστικά ομάδες δύο διαφορετικών εθνών, της Ισπανίας και της Καταλωνίας, κι ας έρθουμε στα δικά μας. Στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Πάντα έπαιζε το παραμύθι ότι ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα της άρχουσας τάξης. Του κεφαλαίου. Της πλουτοκρατίας. Της αριστοκρατίας. Η ομάδα της Αθήνας. Μαλακίες, δηλαδή. Ότι είναι η ομάδα της εξουσίας, του παρασκηνίου. Και όλα αυτά τα λέγανε και σοβαρά. Μιλάμε για σοβαρούς μαλάκες.

Από την άλλη, έπαιζε το παραμύθι ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του λαού. Η λαϊκιά να 'ουμε ομάδα, η ομάδα της φτωχολογιάς, της μαγκιάς, του λιμανιού, κι άλλα τέτοια κουφά. Ποια είναι η πραγματικότητα; Και είπαμε. Δεν χρειαζόμαστε να μας ανοίξει τα μάτια μια επιστημονική έρευνα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Μετσόβειο Πολυτεχνείο.

Όση λαϊκάτζα σέρνει ο Ολυμπιακός των εργατικών συνοικιών, από Κοκκινιά και Δραπετσώνα, άλλο τόσο είναι και το λούμπεν προλεταριάτο που ακολουθεί τον Παναθηναϊκό, του οποίου υποτίθεται η οπαδοσύνη εκφράζεται από τα βόρεια προάστια, Φιλοθέες και Ψυχικά.

Σήμερα, έχει γενέθλια η Ρεάλ. Ιδρύθηκε το 1902, και με την ευκαιρία ότι έκλεισε τα 117 χρόνια της ύπαρξής της ακουμπήσαμε το δικό μας “δίδυμο”, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, ΠΑΟ και ΟΣΦΠ.

Διαβάστε ακόμα:

ΣΑ ΒΛΗΜΑ ΕΙΣΟΡΜΗΣΕ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ