ΤΟ ΓΛΥΚΟ, ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΟ ΜΟΥΤΡΑΚΙ...

Πολύπλευρο ταλέντο, εργατική, ταλαντούχα και πρωτοπόρα. Η Σμαρούλα Γιούλη εκτός από πολύ αγαπητή στον κόσμο, στους συναδέλφους και στους συνεργάτες της, ήταν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις στην ελληνική καλλιτεχνική ζωή. Έπαιζε, τραγουδούσε, έγραφε και σκηνοθετούσε.

Ήταν από τις πρώτες που ανέβασε μουσικές concept παραστάσεις και μεγάλα μιούζικαλ. Από τον “Χριστό ξανασταυρώνεται” και την “Άννα Φρανκ”, στον Μίκη Θεοδωράκη και τις “Εκλογές”, του Μποστ – και κατόπιν στις “Νύχτες της Καμπίρια” το Chicago και το Hello Dolly.

Δυστυχώς δεν την γνώρισα, ούτε συναντηθήκαμε ποτέ, αλλά ψάχνοντας για να της κάνω αυτό το αφιέρωμα διάβασα πολλά άρθρα και πήρα γνώμες από αρκετό κόσμο. Μου μίλησαν ο στενός της συνεργάτης Θάνος Σπυρόπουλος, ο Δάκης, ο Τάκης Σαγιώρ και ο Σταμάτης Κραουνάκης…

Η Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη 27 Ιανουαρίου 1930 (σύμφωνα με το ημερολόγιο του ΤΑΣΕΗ), γιατί κάποιες άλλες πηγές λένε το 1934. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη και στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση, ως παιδί θαύμα – 9 ετών, το 1943 - στην ταινία «Φωνή της καρδιάς», δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη. Τα χρόνια που ακολούθησαν άρχισε να ηχογραφεί τραγούδια.

Τα επόμενα χρόνια άρχισε να διαγράφει μια λαμπρή καριέρα στον κινηματογράφο παίζοντας στις καλύτερες ταινίες της Φίνος Φιλμ: «Χαμένοι Άγγελοι», «Έλα στο θείο», «Η καφετζού», «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν», «Το σοφεράκι» κ.α.. Η καριέρα της συνδέθηκε άρρηκτα με τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Νίκο Τσιφόρο και με τον Μίμη Φωτόπουλο. Η Σμαρούλα Γιούλη ήταν το αγαπημένο παιδί της Φίνος. Όλοι, από τον ίδιο τον Φίνο μέχρι τον Τζαβέλλα και τον Σακελλάριο, λάτρευαν το γλυκό, παραπονιάρικο μουτράκι της.

Η φήμη της ταξίδεψε και στο εξωτερικό, μέχρι που την ζήτησαν από…

Η συνέχεια εδώ...nikosonline.gr