ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΟΙ 300 ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΕΙΠΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Είναι ο ποιητής που ορκίζεται στον Καβάφη, όπως άλλος ορκίζεται στη μάνα του, στον Θεό. Αυτό συμβαίνει διότι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος λατρεύει τον Αλεξανδρινό ποιητή. Και λοιπόν; Μέγας ο Καβάφης, αλλά δεν θα πούμε ζήτω για όλα όσα που γράφει ή κάνει. Να, τι είχε δηλώσει σε συνέντευξη του στα «Νέα» και στον επίσης ποιητή Θανάση Νιάρχο:

«Η μεγάλη μου διαφορά με τον Καβάφη είναι ότι αυτός ήθελε να τα έχει πολύ καλά με την καθωσπρέπει κοινωνία, να μην τον κατηγορούν ως ομοφυλόφιλο. Έχω γράψει ένα ποίημα, τις «Θερμοπύλες» που είναι καταπέλτης εναντίον του Καβάφη, στο δικό μου ποίημα λέω ακριβώς αντίθετα απ’ ό,τι λέει ο Καβάφης.

»Ο ίδιος ο Καβάφης εξιδανικεύει τους 300 του Λεωνίδα, εγώ λέω ότι ήταν περίπου καθάρματα, και δεν έκαναν κάτι καλό για την Ελλάδα. Έκαναν καλό μόνο στα ελεεινά αφεντικά τους, τους βασιλιάδες της Σπάρτης, που «καθάριζαν» όχι απλώς τους εχθρούς τους, αλλά και τους είλωτες… Αναφέρω το ποίημα ως παράδειγμα για να πω ότι ακόμα κι όταν αγαπώ έναν άνθρωπο μπορεί να τον χτυπήσω, απόδειξη τον Καβάφη».

Συμφωνώ με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον γνωστό φαρμακόγλωσσο και αθεράπευτο εραστή της κοινωνικής πρόκλησης, ο οποίος γεννήθηκε το 1931, σα σήμερα 20 Μαρτίου. Συμφωνώ με τον Θεσσαλονικιό ποιητή, διότι τον πάω με χίλια και γουστάρω ό,τι λέει και με τον τρόπο που τα λέει. Μορφή ο άνθρωπος. Ίσως ο πιο ελεύθερος Έλληνας εν ζωή. Δεν υπολογίζει κανέναν. Και κουβαλάει τουλάχιστον την Ελλάδα των τελευταίων 26 αιώνων.

Μια στιγμή. Μην παρεξηγηθώ. Πρόκειται περί χοντρομαλακίας το ανάγνωσμα όλα αυτά που λέει ο Χριστιανόπουλος για τα 300 καθάρματα του Λεωνίδα, τους βασιλιάδες της Σπάρτης και τους είλωτες. Τότε, σε τι συμφωνώ; Εδώ είμαστε.

Ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Σ’ αυτό συμφωνώ. Κανέναν δεν θα πω ανθέλληνα, άπιστο, ξεφτυλισμένο, επειδή τα βλέπει έτσι κι όχι αλλοιώς. Αυτό, όμως, δεν θα επικρατήσει ποτέ όσο υπάρχει ο άνθρωπος. Να δέχονται όλοι από τον άλλονα την κριτική, όποια κι αν είναι αυτή. Εγώ τη δέχομαι. Συμφωνώ, διαφωνώ. Και ψοφάω με τον ψαγμένο, τον διανοούμενο, τον όποιον περίεργο από τον οποίο περιμένω να πει το ''άλλο'', το απρόβλεπτο, το μη αναμενόμενο. Το εντελώς αιρετικό, ανατρεπτικό. Κι αυτή είναι η τεράστια μαγκιά. Να μην πονάς για ό,τι ισχυριστεί ο άλλος.

Το είπε ο Χριστιανόπουλος. ''Μπορώ να σταθώ κριτικά και απέναντι σ’ αυτόν που λατρεύω''. Κι εγώ προσθέτω τούτο: Δεν ταυτίζομαι, δεν παραδίδομαι σε κανέναν και σε τίποτα, ακόμα και στο πιο μονάκριβο πράμα της γήινης ζωής.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΕΡΩΤΙΚΗ