ΟΤΑΝ (ΔΕΝ) ΠΙΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ...
Μεγάλη τραγουδίστρια. Αυτό λες. Και είναι μεγάλη γιατί είχε το ταλέντο να αξιοποιήσει τη μεγάλη φωνή της. Ναι, δεν φτάνει το δυνατό λαρύγγι, δεν είναι καλλιτέχνης κάποιος επειδή του χαρίστηκε η φύση. Ύστερα είναι και το άλλο, το βασικό. Το συναίσθημα. Με τη φωνή να βγαίνει πόνος, φόβος, έρωτας, νοσταλγία, ό,τι συναίσθημα απαιτεί το τραγούδι.
Μεγάλη τραγουδίστρια η Χάρις Αλεξίου, λάθος να την πεις την μεγαλύτερη. Επειδή είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί κάποια η πιο μεγάλη. Στο φινάλε και να είναι πράγματι η μεγαλύτερη η Αλεξίου, δεν το λες. Περιορίζεσαι να δηλώσεις ότι για εμένα είναι η πρώτη φωνή.
Έχουμε τη μεγάλη τύχη να μας είπαν ωραία τραγούδια Ελληνίδες φωνάρες. Τόσες πολλές δεν υπάρχουν πουθενά αλλού. Ποια να πρωτοαναφέρεις, ποια να παραλείψεις. Πολύ εύκολα φτιάχνεις μια ενδεκάδα με τις κορυφαίες. Να, γιατί είναι λάθος να συγκρίνει κανείς Αλεξίου με Γαλάνη, Πρωτοψάλτη με Αρβανιτάκη, Μούσχουρη με Βάνου, Τσανακλίδου με Δήμου. Ποιο είναι το νόημα της σύγκρισης της τεράστιας Μοσχολιού, της μοναδικής Φαραντούρη, της ανεπανάληπτης Μαρινέλας; Η καθεμιά είναι ξεχωριστή.
Κάποιες μεγάλες φωνές έχουν πεθάνει. Και λοιπόν; Δεν είναι απώλεια επειδή σταματάει η Αλεξίου. Υπάρχουν στους δίσκους τα τραγούδια της, μάλιστα ακούγονται όλα, και τα παλιά.
Η κουβέντα με αφορμή την άξια επαίνου απόφαση της κυρίας Αλεξίου να κρεμάσει το μικρόφωνο της. Μετά από μισό αιώνα καλλιτεχνικής δράσης να σταματήσει το τραγούδι. ''Δεν πάει άλλο, δεν είμαι πια αυτή που ήμουν, δεν τα λέω, όπως τα έλεγα και τέρμα...''. Κάπως έτσι τα εξέφρασε για να γνωστοποιήσει τη βαρειά απόφαση στα 70 της χρόνια.
Σε ηλικία 20 χρονών η Χαρίκλεια Ρουπάκα από τη Θήβα, με το όνομα Χαρούλα Αλεξίου πρωτοεμφανίζεται με δισκάκι 45 στροφών, τραγούδι του Βασίλη Βασιλειάδη σε στίχους Πυθαγόρα. Το Όταν πίνει μια γυναίκα.
Όταν πίνει μια γυναίκα
κι όταν παραφερεται
μην την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε
όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βραδυ μ' άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε
Διαβάστε ακόμα: