ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ, ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ;

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Η  πανδημία έφερε το απόλυτο αδιέξοδο. Μέσα (δηλαδή να επιμείνουμε  στον εγκλεισμό μας) ή έξω (δηλαδή να  μιμηθούμε τους μαχητές του Μεσολογγίου); Διχασμός ή μάλλον τριχασμός. Οι γιατροί ψηφίζουν δαγκωτό μέσα, οι αρνητές του κορονoϊού επίσης δαγκωτό, αλλά έξω, ενώ η κυβέρνηση και μέσα και έξω, υιοθετώντας μία μέση λύση. Ο θεός να τη φωτίσει…

Το κυβερνητικό αυτό αδιέξοδο είχε περιγράψει γλαφυρά πριν από 1.400 χρόνια ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς Αίσωπος στον διδακτικό μύθο του « πατέρας  και κόρες », καταλήγοντας στο εξόχως  προβληματικό για την κυβέρνηση συμπέρασμα ότι: «οὕτως οἱ ἐν ταὐτῷ τοῖς ἀνομοίοις πράγμασιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως περὶ τὰ ἑκάτερα πταίουσι».  Που  θα πει ότι: «Όσοι προσπαθούν να φέρουν σε πέρας συγχρόνως δύο αντίθετες δουλειές, είναι φυσικό να σκοντάφτουν και στις δύο». 

Ιδού, όμως ο αισώπειος μύθος του πατέρα με τις δύο κόρες που έγινε επίκαιρος λόγω κοροναιού:

«Ήταν ένας πατέρας που είχε δύο κόρες. Τη μία τους, που λέτε, την πάντρεψε με κάποιον περιβολάρη και την άλλη με αγγειοπλάστη. Με τα πολλά, αφού πέρασε ο καιρός, ο άνθρωπός μας επισκέφθηκε μια φορά τη σύζυγο του περιβολάρη και τη ρωτούσε τα συνηθισμένα — πώς ήταν η ζωή της και πώς πήγαιναν για αυτούς τα πράγματα. Εκείνη απάντησε ότι δεν τους έλειπε τίποτε. Μόνο για ένα θέμα παρακαλούσε συνέχεια τους θεούς, να πέφτουν βροχές και καταιγίδες, προκειμένου να ποτιστούν τα λαχανικά.

 Ύστερα από λίγο διάστημα, ο πατέρας επισκέφτηκε και την άλλη κόρη του, τη γυναίκα του αγγειοπλάστη, και τη ρώτησε και αυτήν πώς πήγαιναν τα πράγματα. Η κοπέλα αποκρίθηκε ότι δεν στερείται τίποτε από κάθε άλλη άποψη, αλλά προσεύχεται για ένα πράγμα μόνο: να μένει ο καιρός αίθριος για όσο γίνεται, και να λάμπει ο ήλιος, έτσι ώστε να στεγνώσουν τα φρέσκα κεραμικά.

Τότε ο πατέρας της αναφώνησε: «Τι να κάνω εγώ τώρα, κορίτσι μου; Εσύ από τη μία ζητάς καλοκαιρία και η αδελφή σου από την άλλη βροχές. Εγώ με ποιαν από τις δυο σας να συνταχθώ;»

Έτσι έχει το πράγμα: Όσοι προσπαθούν να φέρουν σε πέρας συγχρόνως δύο αντίθετες δουλειές, είναι φυσικό να σκοντάφτουν και στις δύο». Για ποιον χτυπά η καμπάνα;  

Διαβαστε ακομα:

ΔΑΦΝΗ ΣΚΟΥΡΑ: ΚΚΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ