ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΝΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΟΝΟΜΑ

Όταν ο κόσμος προσφωνεί κάποιον με το μικρό του όνομα σημαίνει δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τον αναγνωρίζει. Δεύτερον, ότι αισθάνεται μια οικειότητα μαζί του. Ότι είναι δικός του άνθρωπος, έστω κι αν δεν τον συνάντησε ποτέ, μ' αυτόν δεν αντάλλαξε μια ατάκα, μια καλησπέρα.

Λες Μίκης. Είναι ο Θεοδωράκης. Μάνος, ποιος άλλος, ο Χατζηδάκης. Μελίνα, η Μερκούρη. Αλίκη, η Βουγιουκλάκη. Γιάννα, η Αγγελοπούλου. Σάκης, ο Ρουβάς. Λάκης, ο Λαζόπουλος. Μάκης, ο Τριανταφυλλόπουλος. Μιμή, η Ντενίση, δεν παίζει πια η άλλη, εκείνη του μακαρίτη Ανδρέα. Ο οποίος Αντρέας με το μικρό του είχε καπελώσει το επίθετο του, το Παπανδρέου.

Δυο είναι οι Αλέξηδες στην πιάτσα. Ο Κούγιας (φώτο) έχει μακράν τη περισσότερο δυναμική παρουσία στα ΜΜΕ, σχεδόν καθημερινά, αλλά 40 χρόνια ορκισμένος υπερασπιστής της εξυγίανσης, δεν τα κατάφερε να γίνει ''Αλέξης''. Παραμένει Κούγιας. Από την άλλη, ο Αλέξης της πολιτικής εξελίχθηκε στον Τσίπρα. Κάτι λέει αυτό. 

ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ, Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!