Μ' ΑΥΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟ ΕΦΕΥΓΕ Η ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΗ...

Τους είπαν ''κουτσαβάκηδες'' τους μάγκες της Αθήνας διότι επιδεικτικά περπατούσαν κουτσά και συρτά, δήθεν τραυματίες του πολέμου. Και μόστραραν την βαρειά μαγκιά τους να ‘ουμε με το σακκάκι στον ένα ώμο, κρεμασμένο από το χέρι. Πατούμενο με τακουνιά, μαλλί μπόλικο και ζωνάρι μαύρο και φαρδύ ολόγυρα στη μέση, να κρύβει τη λάμα τη ''λεβέντικη''.

Ο μάγκας, ο πολλά βαρύς, ο κουτσαβάκης, το ρεμάλι στην πλατεία Ψυρή δεν καταδεχόταν να δουλέψει μεροκάματο και την έβγαζε με τραμπουκισμούς, απειλές και επιθέσεις σε φιλήσυχους περαστικούς και καταστηματάρχες. Και επειδή του περίσσευε η μαγικά δεν σήκωνε μύγα στο λάμα του.

Μπαϊρακτάρης. Ο θρύλος. Άνθρωπος του παλιού κόσμου. Ακούγανε Μπαϊρακτάρη οι κουτσαβάκηδες της πολύ παλιάς Αθήνας και τα έκαναν επάνω τους. Τους έφευγε όλος ο τσαμπουκάς. Και την μουστάκα την κουτσαβάκικη χάνανε και το μαγκήτικο σακκάκι έμενε χωρίς το ένα μανίκι. Είχαν να κάνουν με τον αστυνόμο Μπαϊρακτάρη.

Ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, Σουλιώτικης καταγωγής, γεννήθηκε το 1832 στο Αγρίνιο και στα 16 φόρεσε το χακί. Καραβανάς. Έμεινε μόνιμος στο στρατό, άρχισε να παίρνει και βαθμούς. Αξιωματικός πια έλαβε μέρος το 1866 στην Κρητική επανάσταση. Το 1893 συστάθηκε η Ελληνική Αστυνομία και ο στρατιωτικός, με το βαθμό ταγματάρχη Μπαϊρακτάρης έγινε ο πρώτος αστυνομικός διευθυντής της Αθήνας.

Η μορφή. Μοναδικός. Δεν υπάρχει δεύτερος σαν κι αυτόν. Έγραψε τη δική του Ιστορία. Ατρόμητος. Άφοβος. Του καθήκοντος. Έδινε το μάθημα που χρειαζόντουσαν οι κουτσαβάκηδες. Για να τους ξεφτυλίζει, όχι απλά να τους τιμωρεί, τους πήγαινε στην πλατεία Κλαυθμώνος κι εκεί ξύριζε το μισό μουστάκι και αφαιρούσε το ένα μανίκι του σακακιού τους.

Ο Μπαϊρακτάρης (φώτο, στο κέντρο, ανάμεσα σε δυο κουτσαβάκηδες) αποστρατεύθηκε το 1900 και πέθανε το 1904, σα σήμερα 27 Δεκεμβρίου. Ο με άλφα κεφαλαίο Αστυνόμος. Αλησμόνητος.

Διαβαστε ακομα:

ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΠΟΛΕΙΣ, ΝΗΣΙΑ...