ΜΑΡΙΟΛΕΣ ΑΠΟΖΗΤΟΥΝ ΑΝΤΡΑ ΑΠΟ ΒΑΘΥ ΣΑΡΚΙΚΟ ΠΑΙΔΕΜΑ

Δεν υπάρχει γυναίκα αδιάφορη. Μόνο γυναίκα που σε ελκύει ή όχι. Όλες έχουν κάτι ερωτικό πάνω τους. Κι αν δεν ελκύει εσένα, σίγουρα θα ελκύει κάποιον άλλον.

Υπάρχουν δύο μάρκες γυναικών: Οι ερωτικές και οι ερωτεύσιμες. Οι πρώτες σε ανάβουν, σε πυρπολούν από πόθο. Οι δεύτερες είναι πιο επικίνδυνες, σε πονάνε, χαράζουν την ψυχή ανεξίτηλα.

Αυτός αγάπησε τις γυναίκες όπως τις αγαπάνε οι άντρες: με πάθος και ευγνωμοσύνη γιατί υπάρχουν. Κι εκείνες με το δικό τους αλάθητο ένστικτο καταλαβαίνουν αμέσως, αισθάνονται ποιος τις αγαπάει, ποια αγκαλιά περιμένει ανοιχτή.

Κάθε νέο κορίτσι που γνωρίζει είναι και μια νέα χαρά στη ζωή του. Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Αν η ζωή είναι όμορφη, στα κορίτσια το χρωστάει. Και μέσα στην ερωτική παραζάλη της Μεταπολίτευσης, ίσως πήρε μεγαλύτερο μερίδιο χαράς από όσο του αναλογούσε. Αναγνώριζε αμέσως, σαν να δεχόταν κάποιο αόρατο σήμα, τις γυναίκες που τους άρεσαν οι άντρες. Αυτές τον τρέλαιναν. Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό δεν είναι καμία σπουδαία ανακάλυψη, σ’ όλες τις γυναίκες αρέσουν οι άντρες.

Αν δεν το έχεις νιώσει δεν θα το καταλάβεις.

Οι λόγοι που σε θέλουν είναι αρκετά διαφορετικοί από γυναίκα σε γυναίκα. Αυτός λες κι είχε ασκηθεί να εντοπίζει εκείνες που δεν έψαχναν απλώς για κάποιον άντρα πλάι τους. Κάποιον που τον χρειάζονται όπως τις γόβες, το αϊλάινερ και τα κοσμήματα. Αλλά εκείνες τις ερωτιάρες, τις μαριόλες, που αποζητούν την αντρική συντροφιά από βαθύ σαρκικό παίδεμα. Συνήθως έχουν κάτι απόμακρο, αφηρημένο, μα ξεχωρίζουν. Κινούνται σιγανά και απαλά, πατάνε ελαφριά, σχεδόν στα νύχια, κι έχουν ένα όλο χάρη σχεδόν αόρατο λίκνισμα. Οι άλλες, με τα πιο τολμηρά ρούχα και το πολύ κούνημα, απλώς το προσπαθούν.

Έζησε μια ερωτική ζωή λαθρά. Τους περισσότερους έρωτες κατόρθωσε να τους κρατήσει κρυφούς. Ήταν θέμα τιμής γι’ αυτόν να μην εκθέσει το κορίτσι. Δεν έρχεται η άλλη μαζί σου για να την ξεφτιλίσεις πίσω από την πλάτη της. Κι έμενε άφωνος όταν άκουγε κάποιους με πόση ελαφρότητα εκστόμιζαν ονόματα κοριτσιών.

Οι έρωτες δεν είναι το κατόρθωμα, είναι το μυστικό εορτολόγιο της ψυχής μας.

Αυτός είναι παιδί της γειτονιάς. Μπορεί να ξέφυγε σε μερικά, αλλά τα πούστικα φερσίματα δεν τα αντέχει. Κι αν τύχαινε να τον δουν με κορίτσι, είχε έτοιμη την απάντηση: “Φίλη μου απ' την δουλειά είναι”. Έτσι που τελικά έτρωγε χοντρή πλάκα από τους άλλους: “Φίλη του είναι, μωρέ, φίλη του κι αυτή, μην πάει αλλού το μυαλό σας”, τον κούρντιζαν.

Καμία γυναίκα δεν μπορείς να πεις ότι την έχεις, την κατέχεις, σου ανήκει ολοκληρωτικά. Πάντα κάτι θα σου διαφεύγει κι ίσως είναι το πιο σημαντικό. Μπορείς να έχεις την προσοχή της, την εύνοια της, την αφοσίωσή της, αλλά πάντα με ημερομηνία λήξης, Απογοητεύεται εύκολα σαν παιδί, και τότε, είτε φύγει είτε μείνει, η ψυχή της πια δεν σου ανήκει.

Με ορισμένα από τα κορίτσια που γνώρισε θα μπορούσε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Μα καμία δεν άντεχε το γράψιμο. Το παρών απών. Το χάσιμο για ατέλειωτες ώρες ή μέρες χωρίς να σηκώνει το τηλέφωνο. Καμία δεν θέλει να σε μοιράζεται.

Αυτός έγραφε και οι έρωτες έσβηναν.