ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ… ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Θεός. Τι θα πει θεός ή Θεός; Με μι κεφαλαίο και μι μικρό. Κατ’ αρχήν αθάνατος, είτε με άλφα πεζό, είτε με κεφαλαίο. Και τι θα πει αθάνατος; Αυτός που δεν πεθαίνει. Αυτός που γεννήθηκε αθάνατος και εμφανίστηκε από κάπου, από το άγνωστο, από το πουθενά. Αθάνατος είναι κι εκείνος που ήταν θνητός και απέκτησε την αθανασία. Κι αυτός, δηλαδή, που έγινε αθάνατος.

Τι λέμε; Ό,τι λέμε το λέμε με τη λογική και τις λέξεις. Λέμε πως ένα κι ένα κάνουν δυο. Επτά και τρία κάνουν δέκα. Αυτό λέμε. Δεν λέμε πετάει ο γάιδαρος. Ούτε λέμε δυο και δυο κάνουν όσα θέλω. Όσα θέλεις.

Ο Χριστός είναι αθάνατος. Ποιος το λέει αυτό; Η θρησκεία. Η εκκλησία. Οι πιστοί. Βάζουμε, λοιπόν, κι άλλον στην παρέα. Μέχρι τώρα μιλούσα εγώ. Και φέρνω τον άλλον στην κουβέντα αναφέροντας αυτό που εκείνος λέει. Βάζω, δηλαδή, στο στόμα του αυτό που εκείνος ισχυρίζεται, όχι ό,τι μου καπνίσει εμένα.

Πως, λοιπόν, πέθανε ο αθάνατος Ιησούς; Δεν γίνεται αυτό. Εκτός κι αν πετάξουμε από το παράθυρο του κεφαλιού μας τη λογική. Εκτός κι αν δίνουμε στις λέξεις όποιο νόημα γουστάρουμε. Μια λέξη να σημαίνει κι αυτό, αλλά και το κόντρα νόημα της. Να λες π.χ. καλό και να εννοείς και καλό και κακό. Όπως σε συμφέρει.

Στη γειτονιά μας, στην ανατολική Μεσόγειο θάλασσα και πριν το χριστιανισμό κι άλλες θρησκείες στηρίχθηκαν στο θαύμα της νεκρανάστασης. Δεν ήταν πάντα αθάνατος αυτός που πέθαινε για να επανέλθει στη συνέχεια.

Διαβαστε ακομα:

ΠΙΣΤΕΥΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ... ΜΑΓΟΣ