Η ΠΕΡΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Μεγάλη νίκη. Μια ακόμα επιτυχία των Ελλήνων σε βάρος της Περσίας. Είπαμε να τα λέμε όλα. Πράγματι ένα σώμα πολεμικό 110.000 ανδρών στη συγκεκριμένη ιστορική και κρίσιμη μάχη στήθηκε απέναντι στους 300.000 του εχθρού, αλλά ο κάθε Έλληνας πολεμούσε για πάρτη του. Για καμιά Ελλάδα. Δεν υπήρχε, άλλωστε, κανένα κράτος Ελλάδα. Είπαμε. Να τα λέμε όλα. Να φωτίζουμε κι εκείνα που τα περνάνε στα ψιλά της Ιστορίας. Λοιπον. Στον ''κοινό'' αγώνα Σπαρτιάτες και Αθηναίοι, κι όσοι άλλοι από άλλες πόλεις μπήκαν στο ελληνικό στρατόπεδο, τα έδωσαν όλα και νίκησαν για να μην πάθούν μετά τη ζημιά οι ίδιοι από τον σπουδαίο και μοναδικό αντίπαλο, Την κραταιά Περσία.

Η εν Πλαταιαίς μάχη, 479 χρόνια πριν τον Ναζωραίο. Σα σήμερα 27 Αυγούστου. Φοβερά πράγματα. Φοβερά και αδιανόητα για όποιον αγνοεί την αλήθεια της Ιστορίας. Και τι σόι πούστης είναι ο αιώνιος άνθρωπος. Αρχηγός του ενωμένου ελληνικού στρατού είναι ο Παυσανίας. Η στρατηγάρα. Αυτός είχε και την ευθύνη της επιτροπείας του ανήλικου βασιλιά των Λακεδαιμονίων Πλείσταρχου, του γιου του μεγιστοτεράστιου Λεωνίδα, των 300 των Θερμοπυλών.

Κατενίκησαν οι Έλληνες στις Πλαταιές, κι αμέσως άρχισαν τους τσακωμούς Αθηναίοι και Σπαρτιάτες. Η φαγωμάρα. Το άλλο; Ο Παυσανίας άρχισε τα ύποπτα νταραβέρια με τον μέγα βασιλέα της Περσίας, τότε ήταν ο Ξέρξης ο Α'. Τον τσάκωσαν οι μυστικές υπηρεσίες της Σπάρτης και τον τιμώρησαν να πεθάνει στο μπουντρούμι νηστικός. Ούτε μια χουφτιά μέλανα ζωμό δεν του έδιναν.

Δεν ήταν ο Παυσανίας ο μόνος Έλλην στρατηγός, νικητής και τροπαιούχος κατά των Περσών, που προσκύνησε τον μέγα βασιλέα των Περσών. Κατέφυγε στην αυλή της Περσίας και ο Θεμιστοκλής, ο αρχηγός της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, της μάχης που περισσότερο από κάθε άλλη έκρινε το μέλλον της Ευρώπης. Και έθαψε τα όνειρα της Περσίας να πατήσει την Δύση. 

Ο πρώτος γκόμενος όλων των εποχών, ο Αθηναίος Αλκιβιάδης. Τέτοιος προικισμένος άνδρας, σε ικανότητες, προσόντα και ομορφιά, γεννιέται κάθε δέκα χιλιάδες χρόνια. Κι αυτός, ο λαϊκός ηγέτης, ο σωτήρας πρόδωσε την πόλη του και στην Σπάρτη και στην Περσία. Κι όμως οι Αθηναίοι ξέχασαν τα κολλητηλήκια του με τον αιώνιο εχθρό, εννοώ την Σπάρτη, αλλά και με την Περσία. Και τον καλοδέχτηκαν κι έγραψαν στις κάλτσες τους την δια βίου καταδίκη του.

Όλες οι πόλεις της Ελλάδος είχαν στα ίσα (!!!) πάρε δώσε με τον εχθρό, την Περσία. Το διατυπώνω αλλοιώς: Η Περσία είναι ο πρώτος παίκτης στην πολιτική και στρατιωτική σκηνή της Ελλάδος, δηλαδή των ελληνικών πόλεων ή την πόλεων-κρατών στα εδάφη που σήμερα είναι Ελλάδα. Η Περσία στα ίσα βοηθούσε πότε την Σπάρτη, με χρήματα βέβαια, αλλά και με στρατό, πότε το Άργος, πότε έδινε υποσχέσεις στην Αθήνα κλπ. Με σκοπό η μια ελληνική πόλη να στραφεί ενάντια στην άλλη. Λησμόνησα να αναφέρω μια... λεπτομέρεια.

Στη μάχη των Πλαταιών στο πλευρό των Πέρσών ήταν ο Αλέξανδρος, ο βασιλιάς της Μακεδονίας. Καμιά σχέση με τον γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356-323), τον Αλέξανδρο Δ' (323-309). Αυτός ο άλλος Αλέξανδρος, ο σύμμαχος του Μαρδώνιου, του αρχιστράτηγου των Περσών στις Πλαταιές, για τα δικά του βέβαια συμφέροντα, γνωστοποίησε μυστικά στον Παυσανία το σχέδιο μάχης των Περσών, στη βήτα φάση της πολεμικής αναμέτρησης.