ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ

 

Οι δύο στρατοί έχουν παραταχθεί έχοντας ανάμεσά τους τον Ασωπό. Ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Πέρσες δείχνουν διάθεση να κινηθούν. Το λόγο έχουν οι μάντεις. Άσε μερικούς περίεργους να μιλάνε για ειδωλολατρισμό και καταστάσεις γραφικές. Ο αποδυτηριάκιας, χωρίς να έχει εξήγηση, απλά δέχεται ότι ο Μάντης της αρχαίας εποχής “έβλεπε”, όταν έλεγε ''Να το κάνεις, κύριε... '', ''Να μην το κάνεις, κύριε... ''. Δεν ήταν μαλάκες κυβερνήτες και στρατηγοί να μην αποφάσιζαν τίποτα το σοβαρό, τίποτα το κρίσιμο, πριν πάρουν την προφητεία του μάστορα.

Ο Πέρσης μάντης είπε στον Μαρδώνιο: ''Αν επιτεθείς πρώτος την πούτσισες, ας έχεις τρεις φορές περισσότερο στρατό''. Ο Έλληνας μάντης “βρήκε” στα σπλάχνα του ζώου το ίδιο: ''Παυσανία, κάνε το κορόιδο, χάνεις τη μάχη αν κινηθείς πρώτος''. Έτσι έγινε. Τι έγινε;

Ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα είναι οι πιο φιρμάτες μάχες στους λεγόμενους “Μηδικούς” πολέμους, αυτούς ανάμεσα στους Έλληνες και τους Πέρσες. Μέσα και οι Θερμοπύλες, οπωσδήποτε. Σήμερα μιλάμε για το έργο στις Πλαταιές της Βοιωτίας, τη μάχη που έγινε στις 27 Αυγούστου σα σήμερα, το 479, ένα χρόνο μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Ο Πέρσης στρατηγός Μαρδώνιος, μετά το κάζο στη Σαλαμίνα, παρέμεινε στη Θεσσαλία με 300.000 φαντάρια. Γιατί ο Ξέρξης ακόμα δεν είπε την τελευταία κουβέντα. Η Ελλάδα πρέπει να κατακτηθεί. Λοιπόν. Όπως συνηθιζόταν ο Μαρδώνιος αρχίζει το παζάρι με τους Αθηναίους. ''Ελάτε να τα βρούμε, να παραδοθείτε, κι εγώ θα ξηγηθώ σπέσιαλ''. Οι δικοί σου δεν μάσησαν από τις προτάσεις, τα ανταλλάγματα του Πέρση.

Ο Μαρδώνιος διασχίζει την Φθιώτιδα και στρατοπεδεύει στην κοιλάδα του Ασωπού, κοντά στην πόλη των Πλαταιών. Πανέτοιμες οι ελληνικές δυνάμεις με 110.000 βαρειά οπλισμένους και αρχηγό τον Σπαρτιάτη Παυσανία. Περνάνε δέκα ημέρες, ούτε η μία πλευρά, ούτε η άλλη αποφασίζει να διαβεί το ποτάμι. Σε πείσμα του χρησμού ο Μαρδώνιος δίνει την εντολή της επίθεσης.

Οι Πέρσες μπουκάρουν πρώτα με το ιππικό κι αμέσως μετά μ' όλη τους τη δύναμη πυρός. Ο στρατός όλος μπροστά να τα δώσει όλα. Ένας Σπαρτιάτης, Αρίσμητος στο όνομα, καταφέρνει και σκοτώνει τον Μαρδώνιο! Κλονίστηκαν οι εχθροί, υποχώρησαν πίσω από το ξύλινο στρατόπεδο που είχαν φτιάξει. Εκτός από λίγες χιλιάδες που γλύτωσαν, τους Πέρσες τους κατάσφαξαν οι Έλληνες μέσα στην “έδρα” τους. Όρμησαν πάνω τους και τους κομμάτιασαν.
Πλακώθηκαν πριν τη μάχη Αθηναίοι και Τεγεάτες, ποιος θα κρατήσει το δεξιό φτερό. Αυτό δεν σημαίνει... φιλοπατρία και γενναιότητα. Σημαίνει κυρίως θέληση και αποφασιστικότητα να υπερασπίσω την πόλη μου. Σημαίνει ότι έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε μένα παρά σε σένα Τεγεάτη ή Αθηναίε. Αν κερδίσει ο Πέρσης, αν χάσουμε τον πόλεμο θα την πληρώσουμε ακριβά. Τελικά οι 8.000 Αθηναίοι πήραν τη δεξιά πλευρά με αρχηγό τον Αριστείδη. Οι 40.000 Λακεδαιμόνιοι το αριστερό.
Στις Πλαταιές σκοτώθηκε ο Σπαρτιάτης Αριστόδημος, ένας από τους 300 του Λεωνίδα, διασωθείς στις Θερμοπύλες. Ένας από τους 1360 Έλληνες νεκρούς. Από τους Πέρσες γλύτωσαν μόνο 3.000. Ο θρόνος, δηλαδή το ολόχρυσο κάθισμα στη σκηνή του Μαρδώνιου και το ξίφος του μεταφέρθηκαν στην Ακρόπολη των Αθηνών. 

Δεν καταγράφηκε σ' αυτή τη Μάχη κάποιο σπουδαίο στρατήγημα, και από τις δύο πλευρές. Η ελληνική νίκη, πάντως, και η καταστροφή των Περσών σήμαναν την απελευθέρωση ελληνικών πόλεων.

Το αντιλαμβάνεσαι, κύριε. Έχει νόημα και πατάει σε γεγονότα, δεν είναι αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος η κουβέντα ότι οι Έλληνες, οι αρχαίοι, τα κουβαλούσαν κάτω από το σώβρακο, πέρα τον απόλυτα υψηλό τους πολιτιστικό επίπεδο, που αναγνωρίζεται στους αιώνες των αιώνων.

Διαβαστε ακομα:

ΜΕ ΠΟΡΤΕΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ...