ΠΟΛΕΜΗΣΑΝΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΣΧΟΛΕΙΑ

Και να μην είσαι Έλληνας, ανατριχιάζεις από συγκίνηση και ενθουσιασμό στο άκουσμα του ονόματος Νικηταράς. Αν, βέβαια, είσαι σε θέση να εκτιμάς την ανδρεία. Την παλληκαριά, να το πω λαϊκά. Τεράστιο άτομο ο Τουρκοφάγος. Έτσι τον έλεγαν στον καιρό του, κι έχει τη σημασία του, το βάρος του αυτός ο χαρακτηρισμός στα χρόνια της επανάστασης. Έτσι και του έμεινε, Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Μετά τη μάχη στα Δολιανά, με 200 νοματαίους ο Νικήτας, έξι χιλιάδες οι οθωμανοί.

Τουρκολέκα λέγεται το χωριό στην Μεγαλόπολη Αρκαδίας που γεννήθηκε το 1781 το ανήψι του Κολοκοτρώνη. Κλέφτης, δηλαδή παράνομος, αντιστασιακός στα βουνά. Πως αλλοιώς να την βγάλει επί τουρκοκρατίας; Και αν δεν ήταν μαθημένος με τα όπλα πως θα πολεμούσε για την πατρίδα.

Φοβερά πράγματα. Πέθανε πάμφτωχος ο Νικήτας Σταματελόπουλος. Ζητιάνος έξω από την εκκλησία, την Ευαγγελίστρια Πειραιώς, και με σαλεμένο νου. Το καθεστώς επί βασιλείας του ασήμαντου Όθωνα τον κατηγόρησε για συνωμοσία και ρωσόφιλο. Τον βασάνισαν, τον φυλάκισαν.

Τον έκαναν στρατηγό. Και για ένα φεγγάρι, μόλις ένα μήνα, τον διόρισαν πολιτάρχη, ένα είδος περιφερειάρχη στην πρωτεύουσα, που τότε ήταν το Ναύπλιο. Εδώ είμαστε.

Στις 25 Σεπτεμβρίου, σα σήμερα το 1823, ο πολιτάρχης, ο άρχων της πόλεως του Ναυπλίου, στέλνει επιστολή στον μάρκα μ’ έκαψες Παπαφλέσσα, τότε υπουργό εσωτερικών και του προτείνει:

- Το τζαμί να το κάνουμε θέατρο.

- Το τάδε αρχοντικό να το μετατρέψουμε σχολείο.

- Τη δείνα οικία σε νοσοκομείο για τους πτωχούς ασθενείς.

Στην επιστολή του ο κάποτε ατρόμητος μπαρουτοκαπνισμένος οπλαρχηγός καταλήγει επί λέξει (παρουσιάζει μουσειακό ενδιαφέρον):

''... Όθεν και να έχω την απόκρισιν, προσκυνώ και μένω''.

Ο Νικηταράς πέθανε το 1849, σα σήμερα 25 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την επιθυμία του θάφτηκε πλάι στον τάφο του Κολοκοτρώνη. Αξέχαστος.

Διαβαστε ακομα:

ΑΠΑΤΗΣΕ ΕΡΑΣΤΗ ΜΕ ΤΟΝ... ΣΥΖΥΓΟ