ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΙ ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ JAMES BOND

Και ανοίγουν τα φώτα στο τέλος και βρίσκομαι σε κατάσταση σοκ. 

Ποιοι ηλίθιοι συμπλεγματικοί είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το αίσχος;

Τον ένα τον ξέρουμε σίγουρα. Είναι αυτός ο ακατονόμαστος που από ένα κακό παιχνίδι της μοίρας βρέθηκε να φοράει το κουστούμι του Bond. Στο “Road to Perdition” το 2001 έπαιξε τον ασήμαντο κομπλεξικό γιο ενός  Ιρλανδού νονού την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και ο ρόλος του πήγαινε γάντι. Και βέβαια δίπλα στους Paul Newman, Tom Hanks και Jude Law ήταν κατηγορία μύγας.

Όταν τον είδα στο Casino Royale τον πέρασα για κακόγουστο αστείο. Τον βάλανε δίπλα σ’ αυτή τη γυναικάρα την Eva Green και έμοιαζε με αχθοφόρο που περίμενε να της κουβαλήσει τις βαλίτσες. Την ώρα που υπαγόρευε με σμόκιν την συνταγή του Vesper Martini ήταν σαν γάιδαρος με σέλα. Μου την έδωσε τόσο που το Quantum of Solace δεν πήγα να το δω. Ακόμα σήμερα δεν το έχω δει.

Στο Spectre την ώρα που στρίμωχνε την Monica Belucci στον καθρέφτη, που του ‘ριχνε και ένα κεφάλι, έπεφταν γέλια στο σινεμά.     

Αναμετρήθηκε με ένα ρόλο που δεν ήταν για το μπόι του. Και πάλεψε να τον φέρει στο μπόι του. Εκτός από αυτόν όμως:

Ποιος ηλίθιος σκέφτηκε να φορτώσει τον Bond με συμπλέγματα και ενοχές, με συναισθηματισμούς και διλήμματα; Ο Fleming έφτιαξε τον αρχετυπικό σνομπ ήρωα, που περισσότερο από το χαβιάρι Beluga νοιαζόταν για τη γεύση της μπρουσκέτας που το συνόδευε.

Ποιος βλάκας σκέφτηκε ότι ο Bond μεγαλώνει; Πάνε 40 ολόκληρα χρόνια από τότε που είδα πρώτη φορά ταινία του 007.  Ήταν χειμώνας του 1981 και στον «Ερμή», τον κινηματογράφο της γειτονιάς μου, είχα δει το «Για τα μάτια σου μόνο». Τρείς φορές σε έξι μέρες. Ήμουν τότε 13 χρονών. Και από τότε δεν πέρασε ούτε μία μέρα.

Ποιο νούμερο τόλμησε να σκεφτεί ότι το 007 είναι «απλά ένα νούμερο»;  Ο Bond δεν είναι μόνο ένας κινηματογραφικός ήρωας. Έχει σάρκα και οστά και ΖΕΙ σε μία παγκόσμια συλλογική σκεπτομορφή. Μπορείς να πεις στο παιδί σου ότι ο Άη Βασίλης ΠΕΘΑΝΕ;

Ποιος ασήμαντος φαντάστηκε ότι είναι «ιδιοκτήτης» του μύθου; Ο Bond δεν είναι άλλο ένα κινηματογραφικό copyright. Είναι κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν ανήκει σε καμία εταιρεία, σε κανένα στούντιο. Ανήκει σε όλο τον κόσμο. Φαντάζεται κανείς την Ντίσνευ να ρίχνει τον Μίκυ στα λιοντάρια; Ή ένα τουρίστα να ρίχνει ένα κατούρημα μπροστά στις Καρυάτιδες;

Όπως οι τζιχαντιστές ανατίναξαν τα τείχη της Παλμύρα έτσι και οι άθλιοι κομπλεξικοί που υπέγραψαν τον τελευταίο Bond  γκρέμισαν έναν μύθο που δεν τους ανήκε. Ζήτησα συγγνώμη από το γιό μου. Για έναν μισερό κόσμο που δεν σέβεται τίποτα.  

Διαβαστε ακομα:

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΓΗ