DANCE ΜΕ ΤΟ THE END OF LOVE...

''Μα, ποιος είναι αυτός ο Leonard Cohen...'' αναρωτήθηκα μέσα στο δισκάδικο, πιτσιρικάς, όταν δεν υπήρχαν ακόμα τα σιντί. Είδα μια στίβα διαφορετικά άλμπουμ, όλα με ορχηστρική μουσική, τα περισσότερα διασκευές και ενορχηστρώσεις δικές του. Αυτή ήταν η πρώτη μου ''επαφή'' με τον απόλυτο καλλιτέχνη. Που δεν πέθανε το 2016, σα σήμερα 7 Νοεμβρίου, διότι οι μελωδίες ειδικά από κάποια τραγούδια του ζούνε στους ανέμους, εκείνους από έρχονται από τα βουνά και τα πελάγη.

Το «Dance me to the end of love», όπως ο ίδιος ο Εβραίος Κοέν είπε, το εμπνεύστηκε από το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τραγούδι του έρωτα, όμως ο θάνατος είναι αδίστακτα παρών, εφιαλτικός, αδυσώπητος… Η ψυχρή ανάσα του θανάτου είναι διάχυτη. Η ωμή αλήθεια του παγώνει το καυτό φιλί των εραστών, αφυδατώνει την υγρασία των αισθήσεων, επισκιάζει τα χρώματα του πάθους, παύει την πανδαισία των αγγιγμάτων.

Στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου έκαιγαν αιχμαλώτους, διάλεγαν μερικούς τους οποίους έβαζαν να παίζουν μουσική, ενώ οι συμπατριώτες τους πέθαιναν. Γι’ αυτό και οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού...

«Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic ‘till I’m gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove».

Το τραγούδι, λοιπόν, «Dance me to the end of love», για πολλούς ο ορισμός του ολοκληρωτικά ερωτικού γράφτηκε για τα κουαρτέτα εγχόρδων που έπαιζαν στη διάρκεια της θανάτωσης Εβραίων στα κρεματόρια. Αιχμάλωτοι, όπως οι Εβραίοι, και τα μέλη των κουαρτέτων που κι αυτούς τους περίμενε η ίδια μοίρα, να τους κάψουν ζωντανούς.

Κουβέντα του Κοέν: «Πως γεννιέται ένα τραγούδι; Κάποιος ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου ένα σπόρο... Η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια, για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ότι δίπλα στα στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η φρίκη της θανάτωσης. Να παίζουν κλασική μουσική, την ώρα που οι άλλοι καίγονταν... Το “Χόρεψέ με στην ομορφιά σου μ' ένα φλεγόμενο βιολί...”, ως ''ομορφιά'' συμβολικά εννοεί το τέλος της ύπαρξης..., και το στοιχείο του πάθους σε κάθε ολοκλήρωση. Την άνευ όρων παράδοση στον αγαπημένο, στην αγαπημένη μας».

Dance me to the end of love…, άκουσέ το.

Διαβαστε ακομα:

ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο… ΘΕΟΣ