ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ
Οι άνθρωποι- καθόλου λίγοι, πιστέψτε με- που λένε «ΟΛΕΣ οι γνώσεις που μου χρειάζονται εμένα υπάρχουν στα ιερά μου κείμενα, και ΜΟΝΟ σε αυτά» προκαλούν τρόμο σε κάθε λογικό άνθρωπο. Πως επιβιώνουν αυτές οι εμμονές; Πολύ απλά διότι δεν ισχύει καθόλου αυτό που νομίζουμε ότι λογικός ίσον συνηθισμένος. Ο λογικός είναι σπάνιος. Και ο λογικός που έχει ΠΥΡΗΝΙΚΑ – ή αρκετά πετροδολλάρια ώστε να μπορή να ΑΓΟΡΑΣΗ πυρηνικά- είναι τελικά τρομακτικά σπάνιος. Αναλογισθήτε μόνο ότι την Αμερική, άρα και τον κόσμο ολόκληρο, κυβερνάει μια συνομοταξία προτεσταντών με δοξασίες ακλόνητες και απελπιστικά άκαμπτες. Ακατανόητες για το μεσογειακό μυαλό.
Οι προτεστάντες είναι ΦΟΒΕΡΟΙ άνθρωποι και ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Απίστευτο.
Οι Προσκυνητές (Pilgrima) οι πρώτοι Αγγλοσάξωνες έποικοι της βορειοαμερικάνικης ηπείρου, ήταν σκληροί προτεστάντες, Πουριτάνοι. Τους αυτόχθονες τους αντιμετώπισαν σαν όντα του Σατανά και τους φάνηκε αδύνατο να τους δουν έστω και ελάχιστα σαν ανθρώπινα πλάσματα. Οι καθολικοί έκαναν τρομακτικά εγκλήματα στην αμερικάνικη ήπειρο. Το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ από όλα, όμως, δεν το έκαναν, ΔΕΝ κατέταξαν τους αυτόχθονες σε κάποιο διαφορετικό και κατώτερο είδος έμβιων όντων. Αυτό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία, από άκρη σε άκρη της γης και σε όλους τους αιώνες, το έκαναν μόνο οι προτεστάντες, ιδίως οι αγγλόφωνοι.
Οι ηγέτες τους είχαν σαφή αντίληψη του ότι τα κίνητρά τους ήταν πρώτιστα οικονομικά. Έτσι έπρεπε να κάνουν για να στηρίξουν το κολοσσιαίο ιμπεριαλιστικό τους οικοδόμημα, που θεμελιώθηκε πάνω σε παράγοντες ζωτικής σημασίας όπως ήταν η εργασία των δούλων και οι γενοκτονίες σε βάρος ιθαγενών πληθυσμών, δίκην αποπαρασιτώσεως ή κατσαριδοκτονίας. Φαινόμενα όπως π.χ. το άπαττχαϊντ θα ήταν αδύνατο να νοηθούν έξω από τα πλαίσια της μεταφυσικής του σκληρού προτεσταντισμού, καλβινιστικού τύπου.
Χαρακτηριστική είναι η δια μέσου του προτεσταντισμού μέγιστη αναβάθμιση της σημασίας της Παλαιάς Διαθήκης σε βάρος της Καινής Διαθήκης. Με την Παλαιά Διαθήκη ως κυρίαρχο στοιχείο της Βίβλου θεμελιώθηκε στον αγγλοσαξωνικό και τευτονικό κόσμο η ιδέα του «εκλεκτού λαού του Θεού», κυρίαρχα εβραϊκή και ξένη προς τα διδάγματα του Ιησού.
Δεν ξέρουμε πόσο χρυσάφι μπορεί να κόστισε σε κάποιους ραββίνους της Πράγας η μεταμόρφωση αυτή του χριστιανισμού τα χρόνια των Θρησκευτικών Μεταρρυθμίσεων, αποτελεί όμως θρίαμβο του εβραϊσμού ακόμα μεγαλύτερο από την κατάκτηση του τραπεζικού συστήματος και των μέσων ενημέρωσης.
Στις ΗΠΑ, τα παιδιά διδάσκονται ότι οι κύριες θρησκείες είναι τρεις, ο Προτεσταντισμός, ο Καθολικισμός και ο Ιουδαϊσμός. ΌΧΙ Χριστιανοί και Εβραίοι, που τους χωρίζει η «λεπτομέρεια» του Ιησού Χριστού. Όσο διαφέρουν οι προτεστάντες από τους καθολικούς διαφέρουν και από τους Εβραίους. Ίσες αποστάσεις.
Δεν είναι θέμα που μπορούμε να προσεγγίσουμε με δέκα κουβέντες. Ζη ακόμα η γενεά των Αμερικάνων που μεγάλωσε με κάποιες πανίσχυρες δογματικές δοξασίες, κι αυτή είναι μία πολιτική πραγματικότητα που ορίζεται μέσα από το συναίσθημα των λαών και όχι μόνο μέσα από τις οικονομικές συνθήκες.
Όλοι οι λαοί αυτού του πλανήτη πιστεύουν ΚΑΙ σε αρλούμπες, τις οποίες κατά κανόνα συγχέουν με τα σοβαρά και υπαρκτά. Αυτοί ΕΙΝΑΙ το πρόβλημα, ιδίως όταν μιλάμε για λαούς ισχυρούς, που ανακατεύουν το τεχνοκρατικό σήμερα με το μεσαίωνα, ανάλογα με τα τρέχοντα συμφέροντά τους. Το να μένη στάσιμη η σκέψη όταν κάθε ΩΡΑ που περνάει αυξάνει τη γνώση, είναι νοσηρό και επικίνδυνο.