Η ΡΩΜΗ ΟΥΤΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ... ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Επειδή διαπιστώνω ότι η «ιστορική» αυτή άποψη βρήκε παρ’ ημίν αρκετά ευήκοα ώτα, σας έχω νέα: Κύριοι, ο δικός μας ο Μεγάλος δεν μπαίνει ούτε στο top 100 της σχετικής λίστας. Εννιά χρόνια εκστρατειών και πολέμων στην Ασία δηλαδή, είχαν όλους κι όλους περίπου 250.000 νεκρούς, σχεδόν όλους στρατιώτες των αντιπάλων στρατών στα πεδία των μαχών και υπερασπιστές πόλεων. Τα νομίζετε σοβαρά νούμερα; ΤΡΙΧΕΣ. Κάποιοι άλλοι αυτά τα είχαν για πρωινό.

Ο Ιούλιος Καίσαρας στις όχθες του ποταμού Αράρ (σημερινού Σαόν) έσφαξε 368.000 Ελβετούς, εκ των οποίων μόνο 92.000 μπορούσαν να φέρουν όπλα. Λίγα χρόνια μετά εγκλώβισε με πλάτη στο Ρήνο 430.000 Γερμανούς, στην συντριπτική τους πλειοψηφία γυναικόπαιδα. Δεν έμεινε κανείς. Στους Γαλατικούς Πολέμους με χονδρικές εκτιμήσεις, διότι από κάποιο σημείο και μετά χάθηκε το μέτρημα, οι λεγεώνες του έσφαξαν τουλάχιστον 1.000.000 ανθρώπους και εξανδραπόδισαν άλλο 1.000.000. Επί συνόλου 6.000.000 ψυχών. Στον Τίτο το κοντέρ το 70 μ.Χ. έγραψε  1.000.000 Ιουδαίους, εκ των οποίων οι 600.000 ΛΙΜΟΚΤΟΝΗΣΑΝ στην πολιορκία και κατάληψη της Ιερουσαλήμ. Ο Τραϊανός όταν γύρισε από την εκστρατεία στη Δακία, δεν είχε αφήσει πίσω του ΚΑΝΕΝΑΝ και ΤΙΠΟΤΑ. Πόσα εκατομμύρια Δακοί τελικά σφαγιάστηκαν; Το σίγουρο είναι ότι σχεδόν τρεις αιώνες μετά που μπούκαραν οι Ούνοι στην Ευρώπη από την περιοχή αυτή, η χώρα ήταν ακόμα έρημη.

Πάμε τώρα στα ΣΟΒΑΡΑ ρεκόρ. Στον Ταμερλάνο (Τιμούρ ι Λένκ) το κοντέρ έγραψε τουλάχιστον 18 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ νεκρούς. Ο Τζενγκίς Χαν ήταν αξεπέραστος. Οι νεκροί των εκστρατειών του Μεγάλου Χάνου μετρούνται, κατ’ ελάχιστο υπολογισμό στα 40.000.000. Στα σφαγεία που έστησαν οι μογγόλοι στο Ουργκέντς, στη Μέρβ και την Σαμαρκάνδη, όλα τελείωσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Στο Ουργκέντς, 50.000 στρατιώτες έσφαξαν 1.200.000 ανθρώπους σε λίγες ώρες. Στην Μερβ, κουράστηκαν λίγο παραπάνω: 7.000 άνδρες έσφαξαν ο καθένας από 185 αιχμαλώτους κατά μέσο όρο. Αποτέλεσμα: 1.300.000 νεκροί. Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Η ταχύτερη ανθρωποσφαγή της Ιστορίας. Δεν το χωράει ανθρώπου νους.

Γενικά η έφεση των Μογγόλων στη σφαγή παραμένει ακατανόητη. Υπήρξε έξω από κάθε στρατηγικό σχεδιασμό, αιτία και σκοπό, κάθε φυλετικό, θρησκευτικό φανατισμό ή ρατσισμό. Εκδηλώθηκε ως ακαταμάχητη παρόρμηση και αναδύθηκε από τα έγκατα μίας αχαρτογράφητης αβύσσου. Σημειώστε επίσης ότι οι μισοί τουλάχιστον στους υπέροχους αυτούς στρατούς ήταν Τούρκοι. Και σήμερα δίνουν με καμάρι το όνομα Τζενγκίζ και Τιμούρ στα παιδιά τους. 

Λόγω οικονομίας χώρου δεν γίνεται αναφορά σε κάτι καλόπαιδα που είχαν πυροβόλα όπλα και βόμβες, από κονκισταδόρες στην Νότια Αμερική μέχρι και σήμερα. Ενώ οι προκάτοχοι τους γράψανε αυτά τα νούμερα με γυμνό ατσάλι και τόξα.    

Είναι ζήτημα δηλαδή, αν ο Τίτος θα τον έκανε εκατόνταρχο.

Ο δε Καίσαρ, πιθανόν λόγω προσωπικής συμπάθειας, να του έδινε καμία κοόρτη να έχει να παίζει. Για τον Τραϊανό, θα σας γελάσω. Όσο για τους Τουρκομόγγολους δεν έχω καμία αμφιβολία. Το πολύ-πολύ στην επιμελητεία να τον είχανε, να ανάβει φωτιές με καβαλίνες αλόγων.   

Διαβαστε ακομα:

ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΗ ΔΙΠΛΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ... , Σ' ΕΝΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΚΑΤΑΛΗΓΩ