ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ
21/12/2021
•
γράφει ο Φωστήρας
Κάθε Παρασκευή έχω από την σύζυγο ελευθέρας για έξοδο με αντροπαρέα (άνευ, πάντως, δημοσίων θεαμάτων). Κι επειδή είμαστε όλοι μας en peau Επικούριοι, ολίγον δειπνοσοφιστές και πολύ μπεκρήδες, οι συζητήσεις μας ρέπουν κυρίως σε ιστορικά και φιλοσοφικά θέματα. Χθες, λοιπόν, με αφορμή μία σχετική εργασία του γιού μου στο Πανεπιστήμιο, έθεσα στην ομήγυρη το εξής ερώτημα:
- Για ποιόν λόγο τελικά έγινε η καταστροφική εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία;
Διότι σοβαρός λόγος δεν υπήρχε κανείς. Και αμέτρητα ιστορικά βιβλία και μονογραφίες σχετικές με τους ναπολεόντειους πολέμους, ακόμα και σήμερα, 200 χρόνια μετά, δεν έχουν δώσει καμία πειστική εξήγηση. Στην κουβέντα τον λόγο πήρε ο ψυχίατρος της παρέας και τοποθετήθηκε δια της εξής ερωτήσεως:
- Μήπως όλα έγιναν επειδή ο Ναπολέων ήταν κοντός;
Και αμέσως έσπευσε να διευκρινίσει ότι το πρόβλημα του δεν εστιαζόταν στην διαφορά ύψους με όλους τους υπόλοιπους του κόσμου τούτου, αλλά με έναν και ΜΟΝΟΝ: τον δίμετρο (τουλάχιστον) άντρακλα, τσάρο Αλέξανδρο.
Μήπως λοιπόν, απλά του την έδινε του Ναπολέοντα που κάθε φορά που τον συναντούσε έπρεπε να είναι ασκεπής, διότι αλλιώς άμα σήκωνε το κεφάλι του να τον χαιρετήσει από κοντά θα του έπεφτε το καπέλο; Μήπως, τελικά, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να τον δει ταπεινωμένο και, ιδίως, με σκυμμένο το κεφάλι να υπογράφει συνθήκη ειρήνης με τους όρους που θα του υπαγόρευε;
Ο γιατρός υποστήριξε ότι προς πληρέστερη κατανόηση της ιστορίας είναι απαραίτητο το ψυχογράφημα των ηγετών που τη διαμόρφωσαν, κάτι το οποίο ελλείπει από τις ιστορικές προσεγγίσεις. Και πως παρά το ότι έχουν όλοι τους μεταστεί προ πολλού στας αιωνίους μονάς, είναι δυνατή μία ψυχιατρική προσέγγιση από προσεκτική παρατήρηση σε κάποιες ιστορικές λεπτομέρειες.
Και ευθύς αμέσως έθεσε το εξής (καθόλου ρητορικό) ερώτημα: Προσπαθήστε να έλθετε στη θέση του εκπτώτου πλέον Αυτοκράτορος της Γαλλίας, τότε που, κρατούμενος από τους Άγγλους στην Αγία Ελένη, μετρούσε τις τελευταίες μέρες της ζωής του και θυμόταν τις εποχές της δόξας του. Ποιά άραγε να θεωρούσε ως τη μεγαλύτερη νίκη του; Αυτή στο Αούστερλιτς, όταν μόνος του πήρε παραμάζωμα όλους τους στρατούς της Ευρώπης, το θρίαμβο του στο Βερολίνο, όταν διέβη έφιππος την Πύλη του Βραδεμβούργου, ή μήπως τη "νίκη" του στην Πολωνία, όταν έσυρε στο κρεβάτι του την ανεπανάληπτη κοντέσα Βαλέφσκα; (Η οποία σύμφωνα με περιγραφές των χρονικογράφων της εποχής πρέπει να ήταν τέσσερα στρέμματα κουκλάρα, κάτι σαν την Αντριάνα Σκλεναρίκοβα ένα πράμα και πρέπει να έριχνε δύο κεφάλια στον Αυτοκράτορα. Μαζί με το καπέλο).
Και πράγματι, ο μεγάλος έδωσε και τότε σκληρή μάχη. Όταν αυτή αντιμετώπισε με επιτυχία την πρώτη κατά μέτωπο επίθεση του, έθεσε αμέσως, ως κορυφαίος στρατηγός, σε εφαρμογή το plan B. Και πληροφόρησε τους προεστούς της Βαρσοβίας ότι αν δεν του την έστελναν αμέσως πακέτο μαζί με τα κλειδιά της πόλης θα εξαφάνιζε από το χάρτη δύο Πολωνικά χωριά την ημέρα. Και το κάστρο έπεσε.
Εσείς τι λέτε; Εμένα ο γιατρός με έπεισε. Ο γιός μου, πάντως, αρνείται να υποστηρίξει αυτήν την εκδοχή στην εργασία του και πολύ φοβάμαι ότι θα αναλωθεί σε αφόρητες κοινοτυπίες. Θα αναμένω με ενδιαφέρον οσονούπω τη βαθμολογία.
Διαβαστε ακομα: