ΟΙ ΣΚΑΝΤΑΛΙΑΡΗΔΕΣ ΚΑΛΙΚΑΤΖΑΡΟΙ

 

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Ο μεγαλύτερος συγγραφέας, ο οποίος όμως ποτέ δεν θα βραβευτεί. Ποιος; Ο πιο φαντασιόπληκτος σεναριογράφος. Ποιος; Ο μέγας κατασκευαστής των θρύλων και των μύθων. Ποιος; Ο λαός. Ποιος άλλος! Ο ανώνυμος δημιουργός ο οποίος τα φτιάχνει όπως εκείνος γουστάρει. Όπως τον βολεύουν.
Σήμερα 6 Ιανουαρίου είναι η μέρα που φεύγουν οι Καλικάντζαροι. Και όταν λέμε καλικάντζαροι δεν εννοούμε μόνο αυτούς που κάνουν το παιχνίδι κάθε χρόνο, τέτοια εποχή. Καλικάντζαροι είναι κι αυτοί που φεύγουν και ξανάρχονται, και είναι σα να μην έφυγαν. Να πούμε κανένα παραμύθι και άσε τους πονηρούς να θαρρούν πως υπονοούμε πολιτικούς και όποιους άλλους από τους οποίους δεν ξεφεύγουμε.
Δαιμόνια είναι οι καλικάτζαροι και εμφανίζονται στο δωδεκαήμερο 25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου. Ξετρυπώνουν από τη γη να πειράξουν τους ανθρώπους, να τους ανακατέψουν τα σπίτια. Οι κερατάδες είναι άτακτοι, τους αρέσουν τα παιχνίδια, πιο σωστά οι σκανταλιές. 

Οι καλικάντζαροι έρχονται την παραμονή των Χριστουγέννων. Στη Σκιάθο με πλοιάριο, στην Οινόη με χρυσή βάρκα, στην Ικαρία πάνω σε φλοιούς καρυδιών, σε κάθε περίπτωση από «τον κάτω κόσμο», τον Άδη. Κάποιοι άλλοι, καλικάντζαροι κι αυτοί, διαφέρουν διότι έρχονται άλλες μέρες του χρόνου και απροειδοποίητα.

Διακριτική η ζωή των καλικάντζαρων της λαογραφίας. Τα συνήθη μέρη που προτιμούν να καβατζάρουν είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα, εκεί όπου παραμονεύουν τη νύκτα. Χάνονται με το τρίτο λάλημα του πετεινού.

Τα δαιμόνια έχουν και κρυφές δραστηριότητες. Οι καλικάντζαροι στα έγκατα της γης, εκεί όπου διαμένουν πριονίζουν το δέντρο που κρατά τη γη - παραλλαγή του μυθικού Άτλαντα. Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από το φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει. .

Να, σύμφωνα με πασίγνωστη δοξασία, τι φωνάζουν οι καλικάντζαροι, καθώς φεύγουν από τα μέρη μας:

«Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε, μας έβρεξε
και μας εκατέκαψε!».

Διαβαστε ακομα:

ΠΟΝΗΡΟ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΘΕΟΣ