Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ WILLY ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΑΡΘΟΥΡ

Διάβασε τους Αδελφούς Καραμαζώφ του γίγαντα Ντοστογιέφσκι και λες μια λαμπάδα στο μπόι του φώτισε μονοπάτια απερπάτιστα στη σκέψη του. Ξαναδιάβασε το βιβλίο του Ρώσου, το ξαναδιάβασε, το ξαναδιάβασε και κάθε φορά πατούσε σε κορυφές πιο υψηλές, πιο βιγλαδόρικες. Άρχισε να βλέπει πράγματα που δεν τα είχε φανταστεί. Με το ίδιο το βιβλίο κάθε φορά που το διάβαζε έκανε ασκήσεις του μυαλού του κι έδινε απαντήσεις στα ερωτήματα που του γεννιόντουσαν.

Ο Άρθουρ Μύλερ, ο εβραιοαμερικάνος συγγραφέας έγραψε πολιτικό θέατρο, όχι κομματικό, όχι στρατευμένο, όχι της «επανάστασης». Έγραψε «Ο Θάνατος του Εμποράκου», «Ήταν Όλοι τους Παιδιά μου», «Θέα από τη Γέφυρα», «Οι Μάγισσες του Σάλεμ». Έργα κλασικά από τον αριστερό, ας τον πούμε «κοινωνικό» δημιουργό.

Κάτι προσωπικό. Ως θεατής δεν μπορούσα να αντέξω την τραγωδία του φουκαρά πλασιέ Ουίλυ Λόμαν στο θέατρο, με τον μακαρίτη Θύμιο Καρακατσάνη. Ένας ρόλος, ένα έργο, ο «Εμποράκος» (Deadh of a salesman), η άλλη πλευρά της Σελήνης, η άλλη πλευρά του αμερικάνικου ονείρου.

Διαβαστε ακομα:

ΑΡΧΙΚΑΡΤΕΓΑΡΗΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ