ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΜΙΑ ΔΟΥΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ

 
Εδώ και εκατομμύρια χρόνια κάποιοι δεν ξεκολλούσαν τα μάτια τους από τον ουρανό. Έβλεπαν τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι, και σκεπτόντουσαν. ''Τι να 'ναι αυτά, άραγε;''. Η μέγιστη ηλιθιότητα του ανθρώπου, να θέλει να μάθει την προέλευση του σύμπαντος. Για ποιο λόγο; Δεν του φτάνουν οι θάλασσα και οι λίμνες, τα δάση και τα βουνάκια, κάποια πανύψηλα βουνά, με κορυφές απλησίαστες. Όχι, δεν του φτάνουν οι χαρές της φύσης και της ζωής. Άρρωστος γεννιέται ο άνθρωπος και με την τρέλα να ξεκλειδώσει τα μυστικά του σύμπαντος. Μια δουλειά που δεν έχει τέλος, όσο και να προχωρήσει το χαλασμένο από τη φτιάξη του μυαλό του δίποδου.

Παίζει μπάλα και η φαντασία. Όπλο η σκέψη, δηλαδή η λογική, για να προσεγγίζει κανείς την πραγματικότητα, ό,τι βλέπει ολόγυρα, και να προχωρήσει σε εκτιμήσεις, σε αναλύσεις. Για να προχωρήσει, όμως, στο παραπέρα είναι αναγκαία και η φαντασία προκειμένου να ερμηνευτούν, να εξηγηθούν πράγματα από τα οποία λείπει η απόδειξη. Η φαντασία, λοιπόν, η δημιουργική, η ερευνητική, οδηγεί στη θεωρία.

Τεράστια λέξη, η “θεωρία”. Όλα τα λένε οι λέξεις, κι όλες οι σπουδαίες λέξεις έχουν μια ιερότητα. Απαιτούν σεβασμό. Θεωρία, λοιπόν, πρόκειται γαι λέξη σύνθετη, από τον “θεό” και το ρήμα “οράω-ορώ”, βλέπω.

Έβλεπε και ο Πιέρ Σιμόν Λαπλάς, ο Γάλλος “Ισαάκ Νεύτων”, και προσπαθούσε κι αυτός να κατανοήσει επιστημονικά τον κόσμο. Είπανε τη θεωρία του “Η νεφελοειδής κοσμοθεωρία”. Και τι μας φώτισε το φτωχόπαιδο, γιος αγρότη, που έγινε μαρκήσιος κι όταν μεγαλοπιάστηκε έκοψε τα κολλητηλήκια με κάθε γνωστό του, ακόμα και μ' αυτούς που τον είχαν ευεργετήσει;
“Το ηλιακό σύστημα δημιουργήθηκε από μια σφαιροειδή μάζα πυρακτωμένων αερίων η οποία περιστρεφόταν γύρω από τον άξονά της. Όταν αυτός ο όγκος ψύχθηκε, συστάλθηκε, τότε κάποιοι ομόκεντροι “δακτύλιοι” αποχωρίστηκαν από τα εξωτερικά άκρα κι αυτοί οι δακτύλιοι ψύχθηκαν ακόμα περισσότερο, συμπυκνώθηκαν κι έτσι δημιουργήθηκαν οι πλανήτες”. Αυτό γέννησε η φαντασία του Λαπλάς και η εν λόγω θεωρία του έγινε αποδεκτή, σχεδόν ισχύει και μέχρι σήμερα. Αναγνωρίζεται, άλλωστε, ότι οι θεωρίες του Pierre-Simon Laplace αποτέλεσαν μια βάση για την έρευνα του διαστήματος.  
Μαθηματικός της ναπολεόντειας περιόδου ο Λαπλάς, γεννήθηκε Μάρτιο του 1749 και πέθανε το 1827, σα σήμερα 5 Μαρτίου. Και φυσικός, και αστρονόμος ήταν. Γιατί μπερδεύω στην κουβεντα τον Μέγα Ναπολέοντα; Και για να κάνουμε ταμείο, όλοι οι χαρακτηρισθέντες ''Μεγαλοι'' κουβαλούσαν καντάρια από τρέλα. Ε, πως! Πέρα από το ταλέντο και τις ικανότητες, δεν γίνεται κανένας Μέγας, δεν ξεπερνάει τα όρια, αν δεν τον έχει βαρέσει κατακέφαλα η τρέλα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κάρολος ο Μέγας ή Καρλομάγνος, ο Μέγας Ναπολέων, ο Μέγας Χίτλερ, όχι αυτόν δεν τον έβαλαν στη λίστα, όπως τους άλλους που ήθελαν να κατακτήσουν τον κόσμο. Όλοι οι Μεγάλοι δεν αγνόησαν όποιον είχε μυαλό να φτιαχτεί στην εποχή του ένα καλύτερο, δηλαδή πιο φονικό όπλο. Ο επιστήμονας, όχι ο φιλόσοφος και ο στοχαστής για πάρτη του Μέγα κατακτητή θα φτιάξουν πιο προχωρημένα όπλα; Ο Μέγας στα ώπα - ώπα θα τον έχει τον κάθε Λαπλάς, και μαρκήσιο θα τον κάνει, και θα του στέλνει κάθε βράδυ μια υπηρέτρια στον πύργο του.
Διαβαστε ακομα:

ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΑΝΤΕΡΑ…