ΣΑ ΒΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ...

Κωνσταντίνος Καβάφης. Ποιητής μέγας. Αιγυπτιώτης Έλληνας. Το ένατο και τελευταίο παιδί εμπόρου βαμβακιού, γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933 στην Αλεξάνδρεια την ίδια μέρα, σα σήμερα 29 Απριλίου. Κοσμοπολίτης άνθρωπος, η πρώτη του συλλογή ποιημάτων δημοσιεύθηκε το 1912, κοντά πενηντάρης ήταν.

Ο Καβάφης από ειδικούς και ημι- ειδικούς αναγνωρίζεται ως ο κορυφαίος. Μηδέν αμφισβήτηση και από τους κομπλεξικούς της εποχής του, μέχρι και σήμερα. Είναι ο απόλυτος ποιητής. Δεν έχει σταματήσει να απασχολεί και να αναλύεται το έργο του.

Το ποίημα του ΙΘΑΚΗ γράφτηκε το 1910, παρμένο στη σκέψη του μεγάλου Αλεξανδρινού από τον ομηρικό μύθο του βασιλιά Οδυσσέα. Η Ιθάκη, λοιπόν, αναφέρεται στο ταξίδι ζωής του καθένα - είναι του πηγαιμού ταξίδι.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,