ΨΕΥΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ... ΑΛΗΘΙΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Δεν υπάρχουν θαύματα. Το πράμα, όμως, συζητιέται και παρατραβιέται. Γιατί; Με κάθε ευκαιρία. Γιατί; Επειδή κυκλοφορούνε κορόϊδα.

Θαύματα; Δεν έγιναν ποτέ. Το παραμύθι. Τι συμβαίνει, όμως; Γιατί επανέρχεται ένα ζήτημα ανύπαρκτο; Εντελώς ανύπαρκτο. 

Βρίζω τα κορόιδα όταν σ' αυτούς χρεώνω την ανυπαρξία των θαυμάτων. Αυτοί που παραμυθιάζονται από τα θαύματα, ότι έκλαψε μια εικόνα, ότι περπάτησε ένας παράλυτος, δεν είναι κορόϊδα. Είναι πιστοί. Άλλο αυτό.

Τι θα πει πιστός; Αυτός που θέλει να πιστεύει. Κόντρα στη λογική. Και στη γνώση. Δεν πιστεύει διότι το κατάλαβε, το εννόησε, το είδε, το έβαλε κάτω και το ανέλυσε. Όχι τέτοια πράγματα. Όχι τέτοιες διαδικασίες. Πιστεύει διότι ο καημένος έχει ανάγκη να πιστέψει το αλλόκοτο, το απίθανο, το τρελό, το ανόητο.

Ο σωστός δεν πιστεύει ούτε και τα αληθινά θαύματα. Γιατί να το κάνει; Αν το κάνει, τότε επιβεβαιώνει την αδυναμία του να αντιμετωπίσει ο ίδιος τη ζωή, χωρίς τη βοήθεια του Άγνωστου, του Ανώτερου, του Εξαποδώ.

ΣΥΝΝΕΦΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΟΥΡΑΝΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ