ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΨΟΥΡΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ!

 

Έχει καμία σχέση το ποδόσφαιρο με το μπάσκετ; Καμία. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε τζογαδόρικα. Και αθλητικά να το δεις, και αγωνιστικά, εύκολα να συμφωνήσεις πως δεν συναντιώνται ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Άλλο το ένα παιχνίδι, άλλο το άλλο. Εδώ τελειώνει η κουβέντα. Και απλά ως παίκτης, όχι με τη μπάλα του ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρας, αλλά με τα λεφτουδάκια σου, προσαρμόζεσαι καταλλήλως. Απλά, όπως το λέω. Η απλότητα στην τζογαδόρικη σκέψη προστατεύει από περιττές και γι αυτό αταίριαστες και επικίνδυνες προσμίξεις.

Ιδού, λοιπόν, ένα από τα βασικά μυστικά του τζόγου. Λέω για την πνευματικού τύπου προσαρμογή στην πρακτική και το ψυχισμό κάθε τζόγου. Μιλάω για στοίχημα, όχι για αθλητισμό. Όχι για κουμάρι στα χαρτιά, στα ζάρια, στα άλογα, στα σκυλιά, στα κοκόρια, οπουδήποτε. Και το οπουδήποτε που με προσκαλεί να ποντάρω περιέχει τα δικά του ιδιαίτερα τεχνικά ή όχι στοιχεία.

 

Ως τζογαδόρος, λοιπόν, επιβάλλεται να τα βλέπεις όλα τζογαδόρικα. Χωρίς εμμονές. Στο φινάλε παίζεις για να παίξεις, όχι με τη... συμμετοχή σου στο στοίχημα να ''δικαιωθεί'' μια ομάδα, να περάσει αέρα πατέρα κάποιο ''μήνυμα'' ένας προπονητής, να '' τιμωρηθεί'' μια άλλη ομάδα, ο αλήτης πρόεδρός της. Μόνον τζογαδόρος δεν είναι όποιος δηλητηριάζει τη στοιχηματική του σκέψη με τέτοια απωθημένα.
Στο φινάλε παίζεις για πάρτη σου, όχι για την ομάδα στην οποία ποντάρεις, κι αυτό δεν το κάνεις από συμπάθεια ή συχαμάρα σε κάποιον. Ναι, παίζεις για τον εαυτό σου, είναι αυστηρά προσωπική διαδικασία ο τζόγος. Τώρα, αν τζογαδόρος, συνειδητά όχι, επιδιώκει το απίθανο, δηλαδή να κερδίσει, κι όχι να χάσει, ε, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. 
Κυκλοφορεί κι αυτή η θεωρία. Ότι ο παίκτης στην πραγματικότητα παίζει για να χάσει. Να πονέσει. Να πληγωθεί. Σα να αποζητά ο παίκτης μια τιμωρία, ψάξε βρες. Μην ανταγωνιστούμε και τον Φρόυντ! Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι, το ρίσκο του στοιχήματος προσφέρει μαγεία, ηδονή Κάτι βαθύ,το ίδιο περίπου που σε κυριεύει κι όταν καψουρευτείς μια γυναίκα. Ναι, συγκρίνεται το έργο με τον έρωτα.

 

Ώπα! Μήπως και στο σεβντά το άτομο πάλι αποζητά να σχίσει, να ματώσει την καρδιά του;

Διαβαστε ακομα:

ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ Η ΓΛΥΚΕΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ