Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ...

Ναι, οκτώ δισεκατομμύρια, 8.000.000.000 – σωστά μετρήσατε τα μηδενικά. Οι άνθρωποι που μας μετρούν (υπάρχει και αυτή η ειδικότητα) κατέληξαν στον αριθμό αυτό. Τόσοι άνθρωποι ζουν τώρα επάνω στη Γή.

 

Θυμάμαι πως όταν πήγαινα σχολείο πλησιάζαμε τα έξη δις. Μου ήταν αδύνατο να φανταστώ αυτόν τον αριθμό και τον ξέχασα γρήγορα. Και τώρα είμαστε στα οκτώ!

Αλλά βέβαια ποτέ δεν είμαστε ακριβώς στα οκτώ. Κάθε δευτερόλεπτο γεννιούνται άνθρωποι, πεθαίνουν άνθρωποι… και ο αριθμός μειώνεται και μεγαλώνει με αστραπιαία ταχύτητα. Το μόνο σίγουρο είναι πως τελικά, αυξανόμαστε. Παρ όλους τους λιμούς, τις επιδημίες, τους πολέμους (κάνουν ό,τι μπορούν) τα οκτώ δις θα γίνουν κάποτε εννέα και πάει λέγοντας. Κι αν δεν γίνει κάποια πλανητική καταστροφή (ο αναιδής αστεροειδής κρυβόταν πίσω από τον ήλιο και μας παραφύλαγε!) η αύξηση θα συνεχιστεί. Εκτός εάν…

«Δήμου. έχεις ήδη ξεπεράσει κατά πολύ το προσδόκιμο ζωής! Κλέβεις χρόνια από άλλους! Και δεν είναι μόνο αυτό: εξακολουθείς να ρυπαίνεις οδηγώντας αυτοκίνητο, τρώγοντας κρέας… Ευτυχώς που πριν πενήντα χρόνια έκοψες το κάπνισμα!»

Να αισθάνεσαι ενοχές που παραμένεις ζωντανός… Να βλέπεις τις βλακείες, τις ηλιθιότητες που κάνουν οι συνάνθρωποί σου και να μην έχεις καμία δυνατότητα να τους σταματήσεις. Να αντιμετωπίζεις πολέμους που γίνονται χωρίς λόγο, να μετράς τα θύματα και να καταρρέεις κάτω από τους αριθμούς των πτωμάτων, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τους βιασμούς.

Τώρα πέστε μου, τι λόγο είχε ο Πούτιν να επιτεθεί στην Ουκρανία; Για να δοξαστεί και να αναγραφεί το όνομά του στην Ιστορία με χρυσά γράμματα; (Πάντως, μέχρι στιγμής, άλλου το όνομα δοξάζεται…).

Οκτώ δισεκατομμύρια! Έξυπνοι, ηλίθιοι, μορφωμένοι, αγράμματοι, πλούσιοι, φτωχοί, νέοι, γέροι, ωραίοι, άσκημοι…  Μαύροι, λευκοί, κίτρινοι... Κάθε άνθρωπος και ένας μικρός κόσμος, ένα απειροελάχιστο σύμπαν. Που έχει κι αυτό τις συγκρούσεις του, τις περιδινήσεις του, τις χαοτικές στιγμές του… Πού πάμε οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι, χαμένοι στο διάστημα; Ανάμεσα σε δισεκατομμύρια γαλαξίες, περνάμε μπροστά  σε μαύρες τρύπες… Εδώ στο πλανητάριο πας και ζαλίζεσαι. Που δεν δείχνει ούτε το 10% του Σύμπαντος..

 Οκτώ δισεκατομμύρια. Είμαστε πολλοί περισσότεροι από ό,τι αντέχει αυτός ο πλανήτης.

Μόνο ένα θαύμα μας σώζει! Θαύμα; Και καλά όσοι από μας έχουν πίστη σε κάποιον Ιεχωβά, Θεό, Αλλάχ, ή άλλο δημιουργό και κυβερνήτη του σύμπαντος; Αυτοί που δεν πιστεύουν; Η προσκυνάνε ξόανα, που καμία δυνατότητα δεν έχουν να βοηθήσουν…

Οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αφαιρέστε τους γέροντες και τα μικρά παιδιά Και τι μένει; Μία συνεχής διαφωνία! Ακόμα και για το θαύμα:

Ο δικός μας ο θεός σταυρώθηκε για μας!

Ο δικός μας είναι ο πατέρας του δικού σας!

Ο δικός μας έχει τους περισσότερους πιστούς!

Διαμάχη και στην πολιτική: Το κόμμα μας είναι Δημοκρατικό! Το ίδιο και το δικό μας. Το όνομά μας είναι το δικό σας, μεταφρασμένο στα λατινικά. (Ρεπουμπλικάνοι)

Σαν τις μέλισσες στο μελίσσι βουίζουν οι γνώμες και οι διαφωνίες πάνω από την ανθρωπότητα. Κι όσο μιλάμε για το καλύτερο – πάει καλά. Αλλά όταν έρθουν στο χειρότερο, τότε ξεσπάει διαμάχη, διένεξη, πόλεμος!