ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Κουβέντα για το μουντιάλ, αλλά και για οτιδήποτε στη ζωή μας, έχει την αξία της, τη μεγαλύτερη αξία της, όταν γίνεται... μετά. Όχι πριν αρχίσει το πάρτυ ή στην διάρκεια της αγωνιστικής δράσης. Παντρεύονται δυο με παπά και κουμπάρο και είναι τρισευτυχισμένοι. Για να μας έρθουν μετά από ένα χρόνο να μας πουν πόσο ευτυχισμένα είναι τα δυο πουλάκια. 

Για μια φορά ακόμα στο Κατάρ αποδείχθηκε στην πράξη, και με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι το στοίχημα είναι δύσκολο σπορ. Είπα σπορ; Εδώ είμαστε. Και δεν το κουνάμε απ’ εδώ με τίποτα. Είπαμε. Κάνουμε ταμείο, την πιο χρήσιμη δουλειά. Όχι απλά τι παίξαμε, τι πήραμε, τι χάσαμε στη σούμα από τα ματς Μιλάμε για ταμείο ζωής.

Ερωτώ. Παίζεις από χόμπυ ή το ‘χεις για μπίζνες τον τζόγο. Τον διαχειρίζεσαι ως μια προσωπική υπόθεση η οποία έχει άμεση σχέση με την επιβίωσή σου, όπως με την κανονική εργασία σου. Ή παίζεις που και που, πιθανόν και σε μόνιμη βάση, έτσι για να ξεφεύγεις από το μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας. Όπως πας σινεμά, γήπεδο, πλατεία, παρέα, γκόμενα.

Ο ποδοσφαιριστής πάνω στον οποίο ποντάρεις είναι επαγγελματίας. Ψυχρός εκτελεστής. Όπως στο λέω. Κι εσύ είσαι εκτός κόλπου αν θαρρείς ότι ο κύριος με το κοντό παντελόνι έχει γνησιότητα αισθημάτων επειδή στο γήπεδο δείχνει πως αγωνίζεται για πάρτη σου. Για τη φανέλα της ομαδάρας σου.

Επαγγελματίας είναι και ο προπονητής. Και ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Ακόμα και ο διαιτητής με την ιδιότητα του ''ερασιτέχνη'' ενεργεί επαγγελματικά. Όλο το συνάφι της μπάλας, απ’ αυτούς που πουλάνε σουβλάκια και λεμονάδες μέχρι τα golden boys των χορηγών, όλοι κάνουν παιχνίδι επαγγελματικά. Για την κονόμα. Μόνον.

Εσύ, φίλτατε, είσαι σπόρτσμαν με το στοίχημα; Αν ναι, μάλλον δεν σ’ αφορά η συνέχεια στις αράδες.

Κανένας επαγγελματίας που δεν είναι ψώνιο, αδιαφορεί στη δουλειά του για το προσωπικό κέρδος. Αλλοίμονο. Να μην πληρώνεται; Να μην κερδίζει. Για όνομα. Γιατρός είναι, δικηγόρος, μηχανικός, κηπουρός, μπάτσος, χασάπης, εφημεριδοπώλης, ζαχαροπλάστης, ταξιτζής, μπογιατζής, ό,τι.

Το ποδόσφαιρο δίνει μάθημα. Έτοιμη μασημένη μπουκιά στο πιάτο. Αυτό είναι! Στο είπα. Το “σπορ’’ είναι δύσκολο. Πήγαν σαν φαβορί κι έσπασαν τα μούτρα τους. Μας έπιασαν κορόιδα, λοιπόν; Σε καμία περίπτωση. Είμαστε κορόιδα; Ούτε αυτό. Άλλη είναι η αλήθεια. Δεν παίζουμε επαγγελματικά το παιχνίδι της ζωής. Μη μείνουμε στο στοίχημα!

Μας έπιασαν μαλάκες; Είμαστε μαλάκες διότι παντρευτήκαμε. Διότι κάναμε παιδιά. Διότι δεν ποντάραμε σωστά, αποτελεσματικά στη σχέση μας με τον φίλο, τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον εργοδότη.

Αυτή είναι η αλήθεια. Μας πηγαίνει η ζωή, δεν την πάμε εμείς. Ναι, κύριε! Δεν ζούμε! Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, πιθανόν μέχρι να μας μπαζώσουν, ότι η ζωή είναι παιχνίδι. Τζόγος! Δηλαδή; Παίζουμε. Το δικό μας σήμερα, το δικό μας αύριο, το Είναι μας, το γίγνεσθαι μας, την καριέρα μας, το σενάριο ζωής μας. Τα πάντα όλα μας εξαρτώνται ΑΠ’ ΕΜΑΣ! Όχι απ’ τους άλλους, το κράτος, την κυβέρνηση, τα κόμματα, την ομάδα μας, το μουντιάλ.