ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ

''Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος''. Τι είναι αυτό; Μία ευχή είναι και τη λέει χωρίς να γνωρίζει τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιεί. Πως, λοιπόν, να ''πιάσει'' η ευχή, όταν αυτός που την κάνει δεν ξέρει τι λέει. Ποιος είναι στο φινάλε; Δεν έχει τη δυνατότητα, ίσως και την διάθεση, να ικανοποιήσει την ευχή. Ασφαλώς αυτός που εύχεται δεν έχει το μέσο και τίποτα κολλητηλήκια με την ουράνια παρέα, κάπου εκεί υψηλά, πίσω από τα σύννεφα, ώστε να διαθέτει τη δύναμη π.χ. να εμποδίζει καρκίνους, ντεραπαρίσματα στην εθνική οδό, πλημμύρες, σεισμούς, καταποντισμούς.

Έτσι είναι. Κάνω ευχή σημαίνει ζητάω την επέμβαση τρίτων πίσω από τα άστρα. Κάποιων υπεράνω από εσένα, με την ελπίδα να με λάβουν υπ' όψιν. Σε ποιον, λοιπόν, απευθύνεται κανείς όταν κάνει μία ευχή, όχι μία κατάρα; Να δράσουν οι δυνάμεις του καλού, όχι του κακού.

Δεν λένε δαιμονισμένο, δαιμόνιο όποιον κυνηγάει τα εξαπτέρυγα στους επιτάφιους, ετοιμάζει την κολυμπήθρα στα βαπτήσια, σβήνει κεριά στον όρθρο και τον εσπερινό. Εννοούν ότι ο χριστιανικού τύπου είναι τύπος ήρεμος, άχρωμος, ουδέτερος. Ενώ ο αληθινά δαιμόνιος βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Μέσα στον καθένα κυκλοφορεί και το καλό δαιμόνιο, όπως και το κακό. Δεν υπάρχει μόνον κακό, υπάρχει και το καλό δαιμόνιο.