ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΖΕΣΤΑΝΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΒΡΕΦΟΣ...

Αμέ, ξαναφτάσανε σύντροφοι τα Πρωτούγεννα. Η πρώτη γιορτή του χρόνου, που κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί χρονικά, πέφτει στο τέλος του χρόνου. Μην ασχολούμαστε όμως με αυτό. Εδώ μιλάμε πως ξαναήρθαν και ξαναέφτγαν τα Χριστούγεννα σαν συστηματική ημερολογιακή μαλακία των ανθρώπων, οι οποίοι πέραν του φυσικού χαρίσματος τους στην βλακεία, μπλέξανε και με την θρησκεία, και την μαλακία την κάνανε συστημική.

Μ' αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα, είπε μια μοντέλα κατά προσκήνιον και βιζιτού κατά παρασκήνιον. Της αρέσουν, τι να κάνουμε τώρα; Όπως σ' άλλον αρέσει ο μπακλαβάς, έτσι και σ΄ αυτήν της αρέσουν τα Χριστούγεννα. Ο κόσμος είναι ωραία ντυμένος, τα πάντα είναι στολισμένα, η μοναξιά επιτείνεται, κι άρα οι τιμές ανεβαίνουν για την παροχή της υπηρεσίας που προσφέρει η οπαδός των Χριστουγέννων.

Αυτό βέβαια που δεν μας είπε η καλλιτέχνις του πέους, είναι αν της αρέσει κάτι άλλο, πέραν της φουσκωμένης αμοιβής της. Όπως δεν μας το είπαν και οι εκατομμύρια πιστοί του Χριστού, που αυτήν την εποχή δεν κατακλύζουν τους ναούς και τα λοιπά λατρευτικά κέντρα. Αυτά κατακλύζονται όταν Εκείνος έχει πεθάνει και προτίθεται να αναστηθεί. Έχει ένα μπέρδεμα ο πιστός, όπως και να το κάνεις, αλλά βρε δεν βαριέσαι αδερφέ. Την υγειά μας να 'χουμε.

Να την έχουμε για να γιορτάζουμε την απόλυτη γιορτή της ξεφτύλας. Ξεφτύλα πρώτη που κανείς δεν ακολούθησε στην χρονιά που πέρασε, το κεντρικό νόημα της διδασκαλίας του γιου του Θεού. Θυμήθηκε κανείς την αγάπη ή την επιβίωση του πρωτίστως; Ξεφτύλα δεύτερη, που στολίζει ο μαλάκας τα έλατα. Τα περήφανα δένδρα που τους έλαχε να πεθάνουν αποξηραμένα, δίπλα στην φωτιά τύπου Άουσβιτς σε χαμηλής έντασης θερμοκρασίας υψικάμινου, που σήμερα λέγεται καλοριφέρ. Ξεφτύλα τρίτη, εκτός από τα δένδρα που γίνονται κλόουν αυτήν την εποχή, η θυσία των γαλοπούλων, που πιστεύω ότι έχουν καταλάβει τον προορισμό τους αντί του αρνιού του Πάσχα.

Οι ξεφτύλες είναι αμέτρητες. Και πρέπει να το σκεφτείς αφού το παίζεις ότι δεν είσαι βιζιτού. Βουρ στον πατσά της κατανάλωσης. Με λαμπιόνια, φωτάκια, στρας, μίνι, κολάν, γραβάτες, κουραμπιέδες κι έτοιμους τους διαιτολόγους, μπας και σε επαναφέρουν μέχρι τα Φώτα, που θα λήξει το πανηγύρι. Πώς θα αντικρύσεις τα γκομενιλίκια μετά, αυτά που κρύβεις με τόσα τριγλυκερίδια; Ίσα που μπορεί και να φας για δίαιτα καμιά χυλόπιττα.

Κρύβεις όλη την χρονιά πράματα, κύρια από τον εαυτό σου. Κι από τα Χριστούγεννα και κινδυνεύεις να σκάσεις από το φαγητό πρώτα αλλά και τα δώρα που θα κάνεις, μπας και δείξεις ότι είσαι κάποιος. Ο απόλυτος ξεφτύλας δηλαδή, που ούτε την αγάπη για τον συνάνθρωπο σου σκέφτεσαι, αλλά ούτε και κάνεις και μια στέρηση έστω για μερικές μέρες, προσφέροντας κάτι σε αυτούς που το έχουν πραγματική ανάγκη. Και μετά μιλάμε για το πνεύμα της γιορτής. Που αγαλιάζεις μαζί με την φύση. Αλλά σφάζεις δένδρα και ζώα, φουσκώνεις την κοιλιά σου και δεν προσφέρεις κάτι ενώ τρως όλη την χρονιά. Πράγματι είσαι κάποιος.

Όπως κάποιος είναι και ο Τούρκος, που σ' έχει πάρει χαμπάρι. Κι αυτός, ρε μαλάκα, γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Μουσουλμάνος και σε γλεντάει. Στολίζει και σε περιμένει να κάνεις κατανάλωση. Νούμερο είσαι μπροστά στην κατανάλωση, πίσω θα πάει ο συνεργάτης του Ίσις; Μαλάκας είναι; Τραβάει μια γιρλάντα, όπως κάνεις εσύ που κρύβεις τα προβλήματα σου πίσω από τα λαμπιόνια, και πανηγυρίζει γειασάν του ηλίθιου, που νομίζει ότι κοροϊδεύει την ανθρωπότητα με κάποιον Χριστό, τον οποίον χαίρεται αλλά δεν εφαρμόζει τίποτα από ό,τι είπε. Φυσικά εδώ δεν μιλάμε για Έλληνες. Μιλάμε για μια ολόκληρη δυτική μαλακία.

Για τους Έλληνες, δεν χρειάζονται πολλά. Αρκεί η εικόνα των δρόμων αυτές τις ημέρες. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά ίσα που έκανες τρία χιλιόμετρα σε κανά δίωρο. Οι γνωστοί καραγκιόζηδες τεμπελαχανάδες, που σαν άμοιροι μοιραίοι, πήραν ένα βολάν στα χέρια τους κι είπαν να επαναστατήσουν ενάντια σε όσους έχουν κανονική δουλειά αυτήν την εποχή. Πού να προλάβεις να κάνεις κάτι ουσιαστικό; Έχουμε Χριστούγεννα και πρέπει να σου αλλάξουν τα πρέκια. Δεν το έκανε ο άλλος και ανέλαβε την δικαιοσύνη ο πιστός.

Δεν γιορτάζουμε. Απλά κουνάμε το κεφάλι. Και σφίγγουμε τα χείλη και τα δόντια. Ζώντας σε μιαν ξεφτυλισμένη κοινωνία, που όλες οι ημέρες είναι ίδιες, και δεν φτιαζιδώνουμε το κάθε πρόβλημα βγάζοντας γιορτινά ρούχα πάνω μας ή φορώντας αστεράκια στα μπαλκόνια των σπιτιών μας. Εμείς, που δεν είμαστε Αλβανοί για να πάμε στην Ομόνοια και να δούμε την αηδία που έφτιαξε ο δήμος. Εμείς, που αγιοποιούμε την πορεία μας με μέρες αργίας και βαθειάς περίσκεψης. Κι εσωτερικής αναζήτησης. Κάποιο νόημα έχει, ρε, η κάθε γιορτή. Δεν μπορεί να είναι μόνο shopping therapy για κάποιον που δεν μπορεί να θεραπευτεί. Και που σίγουρα φταίει επειδή κανείς πλέον δεν μπορεί να αντιληφθεί την μεγαλοσύνη αυτής της γιορτής, που κάποια αρνιά ζέσταναν με την ανάσα τους κάποιο βρέφος. Μια γιορτή που έχει πνίξει την Αθήνα στην αιθαλομίχλη του φτωχού που είπε να ανάψει και τζάκια στην πόλη.

Την γλυτώνεις; Φυσικά και δεν την γλυτώνεις. Εδώ θα κάτσεις να πεθάνεις είπε ο πιστός ορθόδοξος, που ακόμα δεν έχει λύσει τα θέματα για το περιστέρι. Ποιος το πρωτοπετάει δηλαδή. Και θα λύσει το θέμα της αγάπης; Κι από δώ πάνε κι άλλα. Κατανάλωση για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Χριστούγεννα και τα μυαλά στα κάγκελα. Πιωμένοι όλοι στην ανομολόγητη δυστυχία της προσωπικής τους μοναξιάς. Του πρόωρου μασκαρέματος της ψυχής τους. Με γιορτινές εκφάνσεις στις μπουζουκλερί και στην επιτυχία της κατανάλωσης. Γιορτάζοντας τους μάγους με τα δώρα, που κι αυτοί μια τρόικα ήταν. Μπα, τα ξεχάσαμε κιόλας; Τα μνημόνια και την τρόικα. Μαγκιά.

ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΑ, ΤΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, και εύχομαι κύρια στις διασωθείσες γαλοπούλες. Αυτές μπορεί και να θυμηθούν κάτι. Ότι την γλύτωσαν. Οι άλλοι, οι άνθρωποι, τι να θυμηθούν; Αυτές τις μαλακίες που κάνουν κάθε χρόνο;