ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

 

Πριν από χρόνια πολλά διάβασα μία συνέντευξη του Δημήτρη Χορν και από τότε μου «έμεινε» μια κουβέντα του. Είναι από εκείνες τις κουβέντες που τις πιάνεις σφικτά με τη ψυχή σου και τη σκέψη σου και τις κουβαλάς σ’ όλη σου τη ζωή. Γιατί; Σε φωτίζουν, σου ξεκλειδώνουν αλήθειες ζωής.

«Ο κόσμος φοβάται να ερωτευθεί...» είχε πει ο ηθοποιός «...επειδή δεν θέλει να πονέσει». Για κάποιους μήνες όσο τη ζύμωνα μέσα μου την κουβέντα του Χορν δεν είχα αντιληφθεί το βάθος της.

Κομμένη εδώ. Με την ευκαιρία ότι πέθανε σα σήμερα στις 16 Ιανουαρίου, το 1998, άλλο είναι εκείνο που σημειώνω. Ήταν ηθοποιός ο Χορν, πολύ μεγάλος ηθοποιός, θεατρικός ηθοποιός, άλλο αν έπαιξε και στο σινεμά. Και το άλλο είναι πως δεν μπλέχτηκε με την πολιτική, με κάποιο κόμμα αριστερό, ψευτοαριστερό. Καταλαβαίνεις. Παρά το γεγονός ότι είχε εξαιρετικά στενή σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

 

Ο ηθοποιός, γενικά ο καλλιτέχνης δεν έχει ανάγκη να μπερδευτεί με την κομματική πολιτική. Δεν κατάλαβα. Φτάνει, ρε, παραφτάνει η στράτευση του στην τέχνη. Έτσι είναι. Όταν κανείς αγαπάει κάτι, θέατρο είναι αυτό ή όχι, δίνεται. Πατραδίνεται. Στρατεύεται. Και το κάνει αυτό όχι γιατί επιθυμεί να υπηρετήσει την τέχνη ή ό,τι άλλο, αλλά διότι η ''στράτευση'' γεμίζει τον ίδιον.

 

Ο Δημήτρης Χορν δεν «στρατεύθηκε», δεν εντάχθηκε σε κόμμα και γι’ αυτό η αύρα της παρουσίας του δεν ακούμπησε τόσο έντονα τον ελληνικό λαό. Τι συμβαίνει. Για να αγαπήσει ο λαός χρειάζεται ο... ενδιαφερόμενος να λαϊκίζει. Να δείχνει αβέρτα κουβέρτα ότ πάσχει για τον λαό. Τα προβλήματα του λαού. Πονηροί με τη βούληση του κοσμάκη είναι οι ηθοποιοί, τραγουδιστές, άλλοι πνευματικοί άνθρωποι για φασίνες, όλοι αυτοί που «στρατεύονται». Και πουλάνε κομματιλήκι. Προσφορά στον λαό. Συμπαράσταση στον λαό.

Από μωρό στην κούνια ο Δημήτρης Χορν ανέβηκε, τον ανέβασαν στο θεατρικό σανίδι. Η νονά του, η τεράστια ηθοποιός Κυβέλη, κάποιες στιγμές, τον είχε στην αγκαλιά για τις ανάγκες του ρόλου της. Σε ηλικία 4 χρονών ''ξανάπαιξε'' και στα 14 του είχε μια ακόμα θεατρική εμφάνιση δίπλα στην οικογενειακή φίλη Κοτοπούλη, το άλλο θηρίο του ελληνικού θεάτρου.

Ο γιος του θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν μπήκε στα 16 στη δραματική σχολή του τότε βασιλικού θεάτρου και στα 23, ώριμος πια ηθοποιός έφτιαξε δικό του θίασο. Ήταν μύωπας, δεν έβλεπε καλά πάνω στη σκηνή τους άλλους ηθοποιούς. Είχε πάθει αλτσχάιμερ τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει από καρκίνο. Γεννήθηκε Μάρτιο του 1921.

Ερωτιάρης. Πολλές σχέσεις, η πιο ξακουστή και μακροχρόνια με την μαγική Έλλη Λαμπέτη (φώτο, από ταινία που συμπρωταγωνιστούσαν).

Διαβαστε ακομα:

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ... ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ