ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΟΙΣΤΡΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ

Ξεκινώ με την κάργα οργισμένη, και συνάμα προκλητική, ολότελα πορνογραφική επίθεση ποιητή, ένας αυτός τα ρίχνει προς όλους: “Καπηλειά με πουτάνες από τη μία και από την άλλη όλοι εσείς, που ντροπιάζετε τον Άνδρα, όπως τον όρισε ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης,,, , όλοι εσείς θαρρείτε πως είστε οι μόνοι με πέος σκληρό, οι μόνοι που δικαιούστε να καρφώνετε το πρώτο τυχόν θηλυκό, και πως όλοι οι άλλοι είναι τράγοι. Σας λέω, λοιπόν, σ' όλους εσάς που κάθεστε απλωμένοι μπροστά μου, διακόσιοι και περισσότεροι ίσως, ότι είμαι ικανός να σας γαμήσω επιτόπου στις θέσεις σας, και τους 200, και όσους περισσότερους ηλίθιους μετρήσω, πίπες στο στόμα σας θα χώσω... ”.

Κάτουλλος, στο όνομα! Προχριστιανικός, Ρωμαίος ποιητής, έζησε μονάχα μέχρι 30 χρονών και θεωρείται ο σκαπανέας της “ερωτικής”, δηλαδή της πορνογραφικής λογοτεχνίας, στην Δύση. Αυτά δεν είναι προσωπικές εκτιμήσεις του αποδυτηριάκια, αλλά επιστημονικές τοποθετήσεις των ερευνητών που ασχολούνται με το παρελθόν, τις ρίζες της ερωτικής ποίησης, η οποία έτσι ή αλλοιώς αποτελεί κομμάτι του πολιτισμού κάθε εποχής.

Οπωσδήποτε ο Κάτουλλος του πρώτου αιώνα πριν τον Ιησού δεν ήταν τόσο άσεμνος όσο φαίνεται από δικό του κείμενο το απόσπασμα που παραθέτω στην αρχή. Όπως και να 'χει ο έρωτας, το σεξ, αλλά και η γλώσσα η ερωτική, στο κρεβάτι, στο πεζοδρόμιο, στο μαγειρείο, στο γυμναστήριο, παντού, κυριαρχούσε στη ζωή, ανέκαθεν. Με ελευθεριότητα. Και με αξιοπρέπεια.

Όχι πως δεν μιλούσαν με χυδαιότητα για το σεξ κάποιοι, άνθρωποι απλοί και επώνυμοι, λαουτζίκος και πολιτικοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Το σεξ, όμως, δεν ήταν ντροπή, δεν ήταν ακολασία, δεν καταδικάζονταν από καμία θρησκεία, από κανένα εξουσιαστή, μέχρι… Μεχρι πότε; Τα πρώτα “Μη” και ''Ου'' και “Δεν πρέπει” στον έρωτα τα έφαγε στη μάπα η ανθρωπότητα όταν γράφτηκε η εβραϊκή Βίβλος, κάπου πριν 2.500 χρόνια. Κι αυτό δεν έγινε για να μπει φρένο στο βρωμόστομα των Εβραίων. Μια χαρά άνθρωποι ήταν κι αυτοί στο καιρό τους, σαν όλους τους άλλους..