ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΦΤΗΝΟ ΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Είναι κάτι τηλεοπτικές εκπομπές «γνώσεων» όπου ο παρουσιαστής ρωτάει τον «διαγωνιζόμενο» ανύπαρκτα πράγματα. Ανύπαρκτα, διότι όσα ρωτάει δεν έχουν σχέση με γνώση, ούτε καν με πληροφόρηση. Πράγματα εντελώς αδιάφορα, για παράδειγμα τι χρώμα ήταν το παλτό της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην τάδε ταινία. Καμία σημασία δεν έχει αν ήταν κίτρινο ή κόκκινο κι αν πράγματι φορούσε παλτό ή καπαρντίνα.

Ο ελληνικός κινηματογράφος δεν έγραψε. Πολύ σκαρταδούρα, ταινίες ατελείωτες φτιαγμένες στο πόδι, τίποτα το ξεχωριστό. Εντυπωσιάζει ότι η Μαρία Πλυτά - Χατζινάκου, με δυο μυθιστορήματα και δυο θεατρικά έργα, από την πρώτη της ταινία έκανε επιλογές και με καταξιωμένους ηθοποιούς. Κάθε χρόνο γύριζε ένα φιλμ, το 1951 «Η Λύκαινα» με Αλέκα Κατσέλη, 1952 «Ο Βαφτιστικός» από την οπερέτα του Σακελλαρίδη με Φωτόπουλο και Αλεξανδράκη, 1953 «Η Εύα» με Κατράκη, Ηλιόπουλο, Αλεξανδράκη, 1954 «Το κορίτσι της γειτονιάς» με Ορέστη Μακρή, Δέσπω Διαμαντίδου, Γιώργο Φούντα, 1956 «Η Δούκισσα της Πλακεντίας» με Λάμπρο Κωνσταντάρα, 1959 «Το Ναυάγιο της ζωής» με Τζένη Καρέζη κ.α. Στη φώτο, από την ταινία Ο Λουστράκος της Μαρίας Πλυτά, 1962.

Πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Ο πολύς κόσμος ήταν αρνητικός στο οτιδήποτε ποιοτικό. Στο σινεμά γούσταρε το φθηνό, τη φαρσοκωμωδία, ό,τι έβγαζε χοντρό γέλιο, και το μελό διότι είχε ανάγκη να κλάψει, να βουρκώσει.

Θες, λοιπόν, κυρία μου, κύριέ μου, να κάνεις ταινίες; Θα να τις κάνεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις μας, στα μέτρα μας, του γίγαντα λαού, όχι όπως θες εσύ ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός.

Διαβαστε ακομα:

Η ΤΣΙΓΓΑΝΑ Η ΚΑΡΜΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΕΦΙ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟ