ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΚΟΜΗ ΤΟΥ ΟΡΓΚΑΘ
Να σας πω μια ιστορία, μοιάζει σαν παραμύθι, αλλά είναι αληθινή. Όλα, άλλωστε, τα πραγματικά γεγονότα, τα αξιοσημείωτα είναι παντρεμένα με μπόλικη φαντασία. Αναφερόμαστε στο ιστορικό της γέννησης του τεράστιου σε καλλιτεχνική αξία πίνακα - αγνοούμε το τεράστιο μέγεθος διότι πλησιάζει τα 5 μέτρα ύψος- του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, γνωστού και ως Ελ Γκρέκο.
Τη στιγμή που θάβανε τον κόμη της πόλης Οργκάθ έγινε το απίθανο. Δεν έγινε, αλλά όταν ο άλλος το «βλέπει» μπροστά του, πες εσύ ότι κοιμάται όρθιος και ονειρεύεται. Το θαύμα, λοιπόν, ήτανε ότι κατέβηκαν από τα σύννεφα δύο άγιοι, ο Αυγουστίνος και ο Στέφανος και είπαν στους παπάδες «Κάντε πέρα, εμείς οι δύο με τα σεπτά χεράκια μας θα ενταφιάσουμε αυτόν τον καλό άνθρωπο, τον κόμη του Οργκάθ».
Και επειδή το θαύμα ήταν πραγματικό, όχι μαϊμού, αφού το διαπίστωσαν ειδικοί θαυματογνώστες της εκκλησίας, αναγνωρίστηκε το 1570. Να, γιατί κλήθηκε ο Ελ Γκρέκο να βάλει όλη τη μαστοριά του και να απαθανατίσει το θαύμα, το αναγνωρισμένο θαύμα, σε πίνακα. Ο Δομήνικος σε χρόνο ρεκόρ τελείωσε ένα αριστούργημα. Ένα έργο τέχνης αιώνιο. «Η Ταφή του Κόμη του Οργκάθ» παντοτινό μέχρι σήμερα αντικείμενο θαυμασμού και βρίσκεται στην εκκλησία του αγίου Θωμά. Την εκκλησία είχε κτίσει ο κόμης κι ήταν η ενορία του ζωγράφου στο Τολέδο.
Τι βλέπεις στον πίνακα. Οι δύο άγιοι, Στέφανος και Αυγουστίνος..., όχι! Απαγορεύεται η περιγραφή. Σε κάποια πράγματα τα λόγια, ακόμα και τα πιο κατάλληλα, τα πιο σοφά, χάνουν την αξία τους. Αλλοίμονο. Να γράψεις αυτό που γεννιέται στη ψυχή σου, αυτό που γρατζουνάει το πνεύμα σου όταν τα μάτια σου αντικρύζουν το θαύμα όπως το εμπνεύστηκε η θεότητα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
Διαβαστε ακομα: