Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ '21 ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ ΤΟΥ

Καλός ο ηρωϊσμός, καλό και το πάθος, όμως μια επανάσταση δεν γίνεται μονάχα για να βγάλει ο λαός τον πατριωτισμό του. Στόχος είναι και να πετύχει η δουλειά. Να βγει αποτέλεσμα. Να ηττηθεί ο αντίπαλος, και ο επαναστατημένος να γνωρίσει όσο το δυνατόν λιγώτερες απώλειες. Στο παιχνίδι, λοιπόν, μπαίνει απαραίτητα το στοιχείο της οργάνωσης. Προετοιμασία και έκτέλεση της επιχειρήσεως.

Κανένα κοινωνικό πρόβλημα δεν λύθηκε επειδή γέμιζαν οι πλατείες με προεκλογικές συγκεντρώσεις και για δεκαετίες συντηρούνταν η κομματική αντιπαλότητα. Ποιος διαφωνεί; Σε τίποτα δεν βοήθησε την Ελλάδα η κόντρα των πασοκτζήδων με τους νεοδημοκράτες, και αντίστροφα. Μόνο με το φανατισμό προκοπή δεν γίνεται. Και η πολιτική διακυβέρνηση, λοιπόν, και η στρατιωτική επανάσταση έχουν ανάγκη το μάνατζμεντ, την τεχνοκρατική διάσταση του έργου. Το σχεδιασμό, την εφαρμογή, το στόχο.

Η επανάσταση δεν γίνεται με λόγια αέρος. Όχι μόνον η επανάσταση. Αμολάει ο άλλος από το μπαλκόνι «Αύριο κάνω σοσιαλισμό». Και δεν πέφτει γέλιο στην πλατεία, ούτε κράξιμο, αλλά χειροκρότημα. Γαμίκος κι ο επόμενος σωτήρας, με το στόμα κι αυτός αποφάσισε να εξαφανίσει ακρίβεια, ανεργία, διαπλοκή και διαφθορά. Μάγοι οι άνθρωποι. Αέρα πατέρα υπόσχονται αλλαγές, ανατροπές, χωρίς να αναφέρονται καν σ' αυτό που νοείται σχεδιασμός. Αν υπάρχουν στο κόμμα κατάλληλα στελέχη και ποιος είναι ο απαιτούμενος χρόνος στην παραγωγή του αποτελέσματος. Δεν ασχολούνται μ΄ αυτά, που στο φινάλε είναι κινέζικα για τον κοσμάκη.

Η 25η Μαρτίου ξεκίνησε ερασιτεχνικά, κανένα πνεύμα τεχνοκρατισμού. Που πάτε, ωρέ, χωρίς business plan! Ακόμα και σήμερα ο μέσος Έλληνας αγνοεί τις απαιτήσεις της όποιας επιχείρησης, είτε περίπτερο θα στήσει, είτε γκόμενα να ρίξει. Πολιτικά δε και κοινωνικά η Ελλάδα μετρημένα τα βήματα της σε σύγκριση της εποχής του 1821. Μιλάμε για το κράτος, όχι για τους ιδιώτες. Ο Τσίπρας για παράδειγμα, σίγουρος πρωθυπουργός, τρία ολόκληρα χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση είχε όλο το χρόνο να είναι προετοιμασμένος όταν έρθει η ώρα να αναλάβει. Τελικά, τι έγινε; Έγινε πρωθυπουργός και ψαχνότανε. Τζάμπα πληρώνουν οι Έλληνες τα κόμματα που ως αντιπολίτευση υπηρετούν τις προσωπικές φιλοδοξίες του αρχηγού της και ως κυβέρνηση βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον.

Κι όμως μίλησαν τα ντουφέκια. Όχι ο λαός όμως, ούτε οι προύχοντες και το παπαδαριό. Όλοι αυτοί αν ξεσηκωνόντουσαν θαρρούσαν πως θα ζημίωναν τα ατομικά τους συμφέροντα. Υπήρχε ο Κολοκοτρώνης, όμως. Που βασίστηκε στις μανιάτικες καπετανίες της Έξω Μάνης, για να κάνουμε ταμείο. «Ο Μαυρομιχάλης είναι ο Μπέης...» είπε ο Θόδωρος, «...αλλά τη δύναμη την έχει ο Τρουπάκης Μούρτζινος». Πολλά ντουφέκια. Δηλαδή;

Μέγιστα ποντάρισε η επανάσταση σ’ ένα οιονεί φεουδαρχικό σύστημα, αυτό στη Μάνη, όπου οι φεουδάρχες είχαν μόνιμο στρατό. Πολέμησαν και οι Μέσα Μανιάτες, αλλά ήταν ανοργάνωτοι. Αναρχία εκεί. Δυνατό στήριγμα και οι σουλιώτικες φάρες, κι αυτοί άνθρωποι των όπλων. Οι άλλοι Έλληνες, όσοι έμαθαν, ψευτόμαθαν, στον δρόμο. Και τα αρβανίτικα νησιά του Αργοσαρωνικού, Σπέτσες, Ύδρα και από κοντά τα Ψαρά. Γερά οπλισμένα καράβια και γνώστες της τέχνης της θάλασσας. Έκαναν δύσκολη τη ζωή των Οθωμανών.

Θα ξεκινούσε πόλεμο ο Θόδωρος χωρίς πολεμιστές; 'Οχι, βέβαια. Όσοι βγήκαν στο κλαρί ήταν μετρημένοι. Κουκίδες στον χάρτη. Τους βάρεσε η ελληνική συνείδηση και παρασύρθηκαν. Μην πιάνουμε στο στόμα τα ονόματα των Μαυροκορδάτων και σία. Αυτά τα μουνόπανα του ελληνισμού. Λεχρίτες. Αργυρώνητοι. Περίμεναν να κονομήσουν από την επιτυχία της Επανάστασης. Ντροπή να υπάρχει οδός Κωλέττη στην Αθήνα.

Σπουδαίος ο ρόλος των Επτανησίων. Με έτοιμες μάχιμες δυνάμεις. Και οργανωμένο τακτικό στρατό με πυροβολικό. Αυτοί κέρδισαν τη Μάχη του Λάλα στην Ηλεία, τους Λαλαίους, τους πιο σκληρούς Τουρκοαλβανούς. Υποβαθμίζεται, όμως, η συμβολή των Επτανησίων από τους ιστορικούς, ιδιαίτερα τους αριστερούς. Καταραμένη η Επτάνησος ως δυτικοφέρνουσα, όχι η ευλογημένη Ανατολή από την οποία προέρχονται όλα τα καλά, είναι το σκεπτικό.

Δεν μιλήσαμε για τους κλεφταρματωλούς, κι αυτές οι συμμορίες βοήθησαν. Του χρόνου.

Διαβαστε ακομα:

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ..., ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ;