ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΩ ΘΑΝΑΤΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ...

 
Ξεχωριστή φυλή ανθρώπινη οι συγγραφείς. Το λέω σεμνά. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα να βρεις μεγάλο συγγραφέα να είναι άτομο φυσιολογικό. Εννοώ συνηθισμένο. Μια τρέλα θα την κουβαλάει. Κι αυτό δεν χαρακτηρίζει μονάχα τον σπουδαίο γραφιά, αλλά κάθε ταλαντούχο άνθρωπο, σε κάθε τομέα..
 
Οι άγραφοι νόμοι της ζωής. Έκπληξη να βρεις στο σωρό τον χαρισματικό. Ο καθένας είναι μια άλλη κατηγορία. Ξεχωριστή.
 
Λέμε για τους συγγραφείς. Ειδικά για τους συγγραφείς. Κάποιοι σε τρομάζουν, ευχάριστα, αποκαλυπτικά, θαυμαστικά. Μέσα τους υπάρχει το ''κάτι άλλο'' και το αντιλαμβάνεσαι και στις πιο απλοϊκές κουβέντες τους. Σε μια μόνο φράση τους, και με λέξεις πολυμεταχειρισμένες, όχι διανοουμενίστικες και “κουλτουριάρικες”. Σε στέλνουν με πύραυλο να συναντήσεις τη δική τους σκέψη.
 
Πέρα απ' αυτό. Το γράψιμο είναι τεράστια ηδονή. Μέγας έρωτας να γράφεις, να συγγράφεις. Ανείπωτη ευχαρίστηση. Ατομική ικανοποίηση, πνευματική, ψυχική. Γράφει και είναι αυτός στο χαρτί και ο εαυτός του. Δεν χρειάζεται δεύτερο, άλλο άτομο, βρίσκει με το γράψιμο τις ισορροπίες του. Χαρίζει στο Είναι του ό,τι το μυστηριώδες βγάζει το σκάλισμα της φαντασίας του. Όταν, μάλιστα, βγαίνουν πάνω στο χαρτί πράγματα, δικά του, κατάδικα του, όμως άγνωστα του, ο ίδιος δεν τα... ήξερε πως ήταν κρυμμένα μέσα του.
 
Ξεκινάει να γράφει μια ιστορία ο συγγραφέας και δίνεται ολοκληρωτικά, βαθειά σ' αυτήν, μέχρι που ο δημιουργός γίνεται... δημιούργημα της έμπνευσης του. Δεν οδηγεί ο ίδιος την  ιστορία αλλά η υπόθεση και οι οι φανταστικοί της ήρωες γράφουν τη συνέχεια και το τέλος της.

Οι αράδες με αφορμή την κουβέντα του σημαντικού συγγραφέα της Λατινικής Αμερικής. του νομπελίστα Περουβιανού Μάριο Βάργκας Λιόσα στην ισπανική εφημερίδα  Ελ Παϊς. Τον ρώτησαν «Ποια είναι η μεγάλη σας ελπίδα, το πιο ακριβό σας όνειρο;». Κι αυτός είπε:

- Να μπορώ να διαβάζω και να γράφω έως το τέλος της ζωής μου. Αν πάει έτσι, τότε θα έχω ένα θάνατο ευτυχισμένο.

Ο Βάργκας γεννήθηκε το 1936, σα σήμερα 28 Μαρτίου.

Διαβαστε ακομα:

ΙΩΑΝΝΗ, ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΤΗ ΧΑΡΗ...