ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ
Άλφρεντ Χίτσκοκ. Το άτομο. Ο περίεργος. Έχω γράψει σεντόνι γι' αυτόν όπου αναλύω την υπόθεση τρόμος, θρίλερ, μυστήριο, σασπένς στο σινεμά. Έψαξα να βρω το σεντόνι, δεν τα κατάφερα, κάπου θα βρίσκεται χωμένο.
Με τα ζόρια βλέπεται σήμερα ο Χίτσκοκ. Δεν κράτησα στο αρχείο μου καμία ταινία του. Αυτός ο μαιτρ στο είδος του, για τον οποίον έχουν γραφτεί ατελείωτα πράγματα, ύμνοι αληθινοί από τους ειδικούς του σινεμά, σου λέω ότι έχει ξεπερασθεί, εντελώς. Το σινεμά προχώρησε, παραπροχώρησε, αλλά δεν ακυρώνεται η αξιοπρόσεκτη πορεία του Άγγλου σκηνοθέτη. Ουδείς στη μαστοριά του σασπένς δεν έκανε καριέρα χωρίς να μελετήσει Χίτσκοκ.
Έχουν εκτιμηθεί ως ιστορικές οι ταινίες του Υπόθεση Νοτόριους (1946), Σιωπηλός Μάρτυρας (1954), Δεσμώτης του Ιλίγγου (1958), Στην Σκιά των 4 Γιγάντων (1959), Τα Πουλιά (1963) κ.α.
Πληκτική, ξεπερασμένη είναι η κάθε ταινία του Χίτσκοκ. Σε σύγκριση μειονεκτεί σήμερα ακόμα και μ' ένα θρίλερ που θα φτιάξει στο Χόλυγουντ ένας σκηνοθέτης Β' Εθνικής.
Γεννήθηκε Αύγουστο του 1899 και πέθανε το 1980, σα σήμερα 29 Απριλίου. Ο σκηνοθέτης του εμβληματικού ''Ψυχώ'' γύρισε 25 ταινίες στην Αγγλία κι άλλες 32 στην Αμερική. Η μόνη ταινία του Λονδρέζου Χίτσκοκ, με διαχρονική κι όχι απλά μουσειακή, αξία είναι η πρώτη του, το 1930, Juno an the paycock, Η Ήρα και το Παγώνι, βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ιρλανδού Σων Ο' Κέισυ. Ουδεμία σχέση με θρίλερ.
Διαβαστε ακομα: