ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΑΝΩ Σ' ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Κατ' αρχήν, όταν ομιλούμεν για το άγιο πνεύμα, εννοούμε το σκέτο πνεύμα, κι αυτό αξίζει να γιορτάζεται όλες τις μέρες του χρόνου. Το άγιον πνεύμα το ξεχωρίζουν, λες και νοείται πνεύμα χωρίς σκέψη, χωρίς σοφία, επειδή, λέει, είναι άγιο. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι δίνε την αφορμή μιας ακόμα εργάσιμης... αργίας. Και, βέβαια, επειδή είναι το άγιον πνεύμα αποτέλεσε την αφορμή, πιο σωστά τη δικαιολογία να φτιάξουν δική τους, ξεχωριστή θρησκευτική εξουσία οι καθολικοί.

Το άγιον πνεύμα εκπορεύεται από τον Θεό, τον πατέρα του Χριστού, είπαν οι πρώτοι σοφοί του χριστιανισμού, τότε που οι χριστιανοί αυτοχαρακτηριζόντουσαν καθολικοί. Επειδή το δόγμα απευθυνόταν σ' όλον τον κόσμο. Όχι, διαφωνούμε, είπαν οι δυτικοί χριστιανοί, που ήθελαν να ξεκόψουν από τους φουκαράδες τους ανατολικούς. Αποφάσισαν ότι το άγιον πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιόν, όχι μόνο από τον Πατέρα, και χώρισαν τα τσανάκια τους.

Οι δυτικοί, οι παπικοί, είπαν ακόμα ότι εμείς είμαστε ''καθολικοί'', κι έτσι οι ανατολικοί άλλαξαν brandname, αποκαλούνταν ορθόδοξοι. Αστεία πράγματα. Εντελώς, αν λάβει... σοβαρά κανείς τη διαφορά στις δυο αιρέσεις. Βεβαίως αιρέσεις, αφού υποτίθεται η αλήθεια είναι μια.

Δεν υπάρχει καμιά θεολογική διαφορά. Υπήρχε μόνο η επιθυμία να φτιαχτεί η εκκλησιαστική εξουσία της αποικιοκρατικής Δύσης. Το αστείο, αυτό που δεν αντέχει σε σοβαρή κουβέντα είναι οι γραφικές απόψεις στην ερμηνεία του θείου Λόγου. Και πιο γελοίο απ' όλα είναι το... αλάθητο του Πάπα της Ρώμης. Αστείο, αλλά μ' αυτό το ανέκδοτο πορεύτηκε, όχι το άγιο πνεύμα, αλλά η Ευρώπη εδώ και χίλια χρόνια.

Του αγίου πνεύματος. Μια φορά έγινε, λένε. Όταν φώτισε τους 12 μαθητές του Χριστού και έμαθαν να μιλάνε... ξένες γλώσσες, δίχως να χρειαστεί να κάνουν φροντιστήρια. Έπρεπε, όμως, να μάθουν να συνεννοούνται με τους λαούς στους οποίους θα γνώριζαν τη διδασκαλία του Χριστού.

Διαβαστε ακομα:

ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΒΑΡΩΝΟΣ, ΟΧΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ..