ΣΤΑ ΜΠΟΥΡΔΕΛΑ ΤΗΣ ΑΚΟΜΙΝΑΤΟΥ

E, καταργήστε τα λοιπόν τα μπουρδέλα να τελειώνουμε!

Η έρευνα για τα στημένα θα προχωρήσει, λέει, σε βάθος. Θα βγούνε, λέει, χιλιάδες ονόματα!

Εσύ, σαν κράτος (καλά ρε, μη βαράτε!...) θα του δώσεις το «δικό του» ποδόσφαιρο; Ή θα του πης ότι πρέπει να πάη σε άλλο μαγαζί, ότι βαράει σε λάθος πόρτα; Ότι εσύ δεν διαθέτεις το προϊόν που τον ενδιαφέρει; Το πιο λογικό είναι το δεύτερο.

Πριν πολλές δεκαετίες, στη θρυλική «οδός Ακομινάτου», ανάμεσα στα μπουρδέλα υπήρχε και ένα κανονικό σπίτι. Ο φουκαράς εκείνος είχε γράψει με μεγάλα γράμματα στον τοίχο «ΕΔΩ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ». Οι εκλεκτοί θιασώτες δεν χαμπάριαζαν Παύλο!

Συνέχεια βαρούσαν το κουδούνι και ρωτούσαν: «Πόσο πάει, ναούμε;». Και ανάλογα τρώγανε τετζερέδες στο κεφάλι, βρωμόνερα, ό,τι υπήρχε! Κάποια στιγμή, ο ταλαιπωρημένος οικογενειάρχης μετακόμισε. Αλλά δεν άντεξε να μην πάει να τη στήση, στο άδειο πια σπίτι, να περιμένει τον πρώτο «τυχερό» πελάτη, κρατώντας δίκαννο. Στις θαλάμες είχε βάλει φυσίγγια με χοντρό αλάτι, αντί για σκάγια. Και να ‘σου κι έρχονται κάτι χαρούμενοι. (Είχε μαθευτεί κιόλας το σκηνικό και μερικοί πήγαιναν για πλάκα). Με το που βλέπουν το δίκαννο, γύρισαν πισινό να τρέξουν. Αυτό ήταν το λάθος τους, ο δικός σου είδε στόχο. Έκαναν πολύ καιρό να κάτσουν.

Συμπέρασμα: Το μπουρδέλο δεν γίνεται από τις συμπτώσεις και τις συγκυρίες. Γίνεται επειδή μέσα κατοικούν κάποιοι, που το θέλουν μπουρδέλο.

Χρόνια τώρα ακούω την κουβέντα «αυτά δεν γίνονται». Το ποδόσφαιρο δεν διαλύεται! Το ντόπινγκ δεν καταργείται! ΠΟΙΟΣ σας τα είπε αυτά, ρε! Εδώ καταργούνε μισθούς και συντάξεις, αφήνουν τους ανθρώπους ρέστους! Ό,τι θέλουν μπορούν να καταργήσουν! ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ! Είναι από τον ίδιο πηλό με τους υπήκοους αυτών! Έχουν τα ίδια πάθη, τις ίδιες αδυναμίες, τον ίδιο χαρούμενο και αμέριμνο χαρακτήρα.

Αν καταργήσουν τον κρατικό τζόγο, πάλι κάτι θα βρουν να τζογάρουν, κι αυτοί και οι υπήκοοι. Θα παίζουν «μια πάνω μια κάτω» με κουκούτσια από ελιές (Θρούμπες, Θάσου). Ο τζογαδόρος είναι ανεπίδεκτος εκπαίδευσης, αηδιαστικός και ανίατος. Ως εκεί που φτάνει και χωράει το μυαλό του, ο τζόγος είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μπορεί να νοήσει. Την υπέρβαση δεν μπορεί να την συλλάβει, εκτός αν είναι ο Ντοστογέφσκη.

Σε όσα ΚΑΝΕΙ και σε όσα ΑΝΕΧΕΤΑΙ, «το κράτος» έχει την λαϊκή έγκριση. Ειδικά ο τζόγος λατρεύεται και από τον λαό και από τους άρχοντες. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΨΕΥΤΕΣ!...

Διαβαστε ακομα:

ΚΟΡΙΤΣΙΑ, Ο ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ!