ΣΚΟΤΕΙΝΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

 

Άντε να πεις σήμερα για κάποιον ότι ήταν “χουντικός”. Αδιάφορο. Άντε να πεις σήμερα ότι κάποιος ήταν αντιστασιακός. Αδιάφορο, επίσης. Κι όμως! Μέχρι και 30 χρόνια πριν ο μέγας τίτλος τιμής για υποψήφιο βουλευτή ήταν ότι πέρασε μια νύχτα, έκανε μια βόλτα στο Πολυτεχνείο. Και από την άλλη, ότι βρισκόταν εκτός κοινωνίας στην πραγματικότητα και κυκλοφορούσε σαν προδότης, κατάσκοπος, ρουφιάνος ένας δημοσιογράφος, ένας καλλιτέχνης, ένας καθηγητής επειδή για τον άλφα ή βήτα λόγο υποχρεώθηκε να συνεργαστεί με το καθεστώς των Απριλιανών επίορκων αξιωματικών.

Ποιος ασχολείται σοβαρά σήμερα για τις όποιες σχέσεις του Ρίχαρντ Στράους με τους ναζί και ότι ο περιβόητος υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς τον είχε διορίσει αρχιμουσικό του Γ' Ράιχ; Πράγματι ο μαέστρος, μέγας ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, είχε σχέσεις με τους χιτλερικούς. Έγραψε, μάλιστα, τον Ύμνο των ολυμπιακών αγώνων που έγιναν στο Βερολίνο, το 1936.

Αυτό που έμεινε είναι η μουσική του Ριχάρδου Στράους. Οι σκοτεινές όπερες που έγραψε, “Γυναίκα χωρίς σκιά”, “Ιππότης και το ρόδο”. “Τάδε έφη Ζαρατούστρα”, κ.α. Ποιο, αλήθεια, το νόημα να ψάξεις γιατί τακίμιασε με τους ναζιστές, και γιατί έκανε ''αγώνα'' μετά να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Η Ιστορία κατέγραψε ότι ο “μουσουργός με τη μαγική μπαγκέτα” συνέβαλε στη σύνθεση της όπερας.
Διαβαστε ακομα:

ΤΑ ''ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ'' ΤΟΥ 1955 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ