ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΠΡΟΣΙΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ...
Ο πρώτος υπαρξιστής φιλόσοφος είναι ο Δανός Σέραιν Κίρκεγκορ. Έκανε φοβερή κριτική στο λεγόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό, στο σύνολό του, και είχε προβλέψει ότι, επειδή ζούμε σε μια εποχή από την οποία λείπει το πάθος και η πίστη, όλη η Ευρώπη βαδίζει στο χάος. Με αφορμή το θάνατο του πολυσυζητημένου Κίρκεγκορ, σα σήμερα 11 Νοεμβρίου, το 1855, στη Κοπενχάγη, να μιλήσουμε και για την Ρεγκίνε. Η σχέση τους δείχνει βέβαια τη ψυχή του ίδιου του φιλόσοφου, αλλά και πως στην εποχή του εκδηλώνονταν το αίσθημα μεταξύ δύο εραστών...
... Ήταν ο πιο μεγάλος έρωτας της ζωής του η Ρεγκίνε Όλσεν (1822-1904), η μούσα του. Την αρραβωνιάστηκε αλλά πριν το γάμο τους ο μελαγχολικός Σέραιν διέλυσε τον αρραβώνα, φοβήθηκε ότι δεν ήταν κατάλληλος για σύζυγος. Η Ρεγκίνε παντρεύτηκε αλλά πάντα ήταν ερωτευμένη βαθειά με τον φιλόσοφο.
Μια φορά ο φιλόσοφος και θεολόγος, αδιαπραγμάτευτος πολέμιος του χριστιανισμού, ζήτησε την άδεια του συζύγου της Ρεγκίνε να της μιλήσει. Ο σύζυγος αρνήθηκε. Η Ρεγκίνε πέθανε 49 χρόνια μετά το θάνατο του Κιρκέγκωρ και θάφτηκε δίπλα στον τάφο του.
Ο Σέραιν Κίρκεγκορ γεννήθηκε Μάιο του 1813. Μεταφέρω επί λέξει τι είχε γράψει στο ημερολόγιό του για την αγαπημένη του Ρεγκίνε Όλσεν (φώτο), τον Φεβρουάριο 1839. Ένα μικρό κείμενο αρκεί για να πάρει γεύση κανείς πως λειτουργούσαν οι σκέψεις και οι σχέσεις οι ανθρώπινες, μόλις πριν δύο αιώνες...
... “Ω της καρδιάς μου δέσποινα, αποθησαυρισμένη στα πιο απρόσιτα κελιά του κάστρου της καρδιάς μου, ο νους μου όλος ειν' εκεί..., ω άγνωστη θεά! Ναι, μπορώ να πιστέψω πράγματι στων ποιητών τους μύθους πως όταν πρωτοθωρεί κανείς τον έρωτα του μοιάζει η όψη του να 'ρχεται από παληά, πως η αγάπη ολάκερη, σα σύμπασα τη γνώση, είναι στη μνήμη ριζωμένη, πως κι η αγάπη ειν' κι αυτή προφήτισσα του λόγου της... Μου φαίνεται πως και να σώρευα όλων των νιών το κάλλος μόλις που θα κατάφερνα ν' αγγίξω το δικό σου, και πως για να βρω τον χαμένο μου τον τόπο, εκείνον που μου δακτυλοδειχτεί το πιο βαθύ μυστήριο όλης της ύπαρξης μου, όλον τον κόσμο θα 'πρεπε να τόνε περιπλεύσω, και την επόμενη στιγμή είσαι τόσο κοντά μου, πληρώνοντας το πνεύμα μου με τέτοια ισχύ και σθένος, που γίνομαι άλλος άνθρωπος και νοιώθω τι όμορφα που 'ναι να 'μαι εδώ...”.
Διαβαστε ακομα: