ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΘΕΙΚΟΣ ΜΟΤΣΑΡΤ

 
Wolfang Amadeus Mozart. Στο όνομα αυτό κάνεις μια στάση. Έστω μονάχα ένα λεπτό, ακινητοποιείσαι, εντελώς. Σβήνεις και την αναπνοή σου. Και προσεύχεσαι στο άπειρο. Στο άγνωστο. Αυτή είναι η απόπειρα για την αγιοσύνη σου. Και σ’ αυτά τα δευτερόλεπτα της σιωπής και της αταραξίας ψυχής σκέπτεσαι ένα όνομα. Βόλφαγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

Ένας αλητάμπουρας. Όπως το λέω. Τσογλαναράς. Ε, αυτός είναι «ο αγαπημένος των θεών», όπως χαρακτηρίστηκε στον αιώνα. Το μέγιστο, το απόλυτο παιδί θαύμα. Ποιος; Είπαμε. Δεν είπαμε; Ένας κωλοπαιδαράς. Αυτόν, όμως, επέλεξε ο Άγνωστος Δημιουργός να γράψει Μεγάλη Μουσική.

Τα χέρια του, πιτσιρίκι τεσσάρων χρονών, δεν έφθαναν στο πιάνο, λέμε, κι αυτός έπαιζε και μάγευε. Και συνέθετε αριστουργήματα από έξι χρονών.

Γεννήθηκε 27 Ιανουαρίου 1756 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας και πέθανε 5 Δεκεμβρίου 1791, 35 χρονών. Δεν χρειαζόταν να ζήσει περισσότερο, έτσι αποφάσισε ο παππούς.

Ο μεγαλύτερος συνθέτης στην Ιστορία της μουσικής παρέδωσε στην ανθρωπότητα περισσότερα από 600 έργα. Το 1791, χρονιά του θανάτου του, έγινα πολλά. Γεννιέται το έκτο του παιδί, και κατάφερε να ζήσει, όπως κι ένα άλλο μόνο. Στις 6 Σεπτεμβρίου γίνεται η πρεμιέρα στην Πράγα της όπερας “Η μεγαλοψυχία του Τίτου” και στις 30 του ιδίου μήνα παρουσιάζεται στη Βιέννη ο “Μαγεμένος Αυλός”.
Ο τεράστιος Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ πεθαίνει και αφήνει ανολοκλήρωτο το Ρέκβιεμ, μια παραγγελιά από αριστοκράτη για τη νεκρώσιμη λειτουργία στην κηδεία της γυναίκας του. Έχουν γραφτεί απίθανα πράγματα για το ημιτελές Requiem και μένουν αναπάντητα όσα ερωτήματα συνοδεύουν το κύκνειο άσμα του Μέγιστου. 

Μένουμε στην όπερα ο Μαγεμένος Αυλός, την “πιο μασονική” του Ουράνιου δημιουργού, διότι αποτελεί την απόλυτη αφορμή να πλησιάσει κανείς τον Μότσαρτ έξω από το σύμπαν της μουσικής. Πράγματι, άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες είχε στενή σχέση με τάγμα του προοδευτικού ελευθεροτεκτονισμού, που τότε ακολουθούσε το ριζοσπαστικό ορθολογισμό του Διαφωτισμού και τις αξίες της γαλλικής επανάστασης, κόντρα στο συντηρητισμό του παπαδαριού.

Θεωρείται, λοιπόν, έργο “στρατευμένο” και γεμάτο μασονικούς συμβολισμούς ο Μαγεμένος Αυλός, το λιμπρέτο του οποίου έγραψε ο ελευθεροτέκτονας Εμάνουελ Σικανέντερ. Για παράδειγμα, η βασίλισσα της Νύχτας, οι κυρίες των Τιμών, ο Μονόστατος αντιπροσωπεύουν το κατεστημένο της εξουσίας και του κλήρου. Θεωρίες. Λένε. Ο καθένας ό,τι θέλει λέει. Πώς να δεχθείς ότι έχει επιρροές μόνο από γήινα δρώμενα; ένας δημιουργός, που έχει επαφή με τα άστρα και δέχεται εμπνεύσεις από το υπερπέραν όταν γράφει μουσική θεϊκή και διαχρονική;
Μιλάμε για την θεότητα της μουσικής, τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Όταν άρχισε να συνθέτει από τα έξι του χρόνια, τότε σταμάτησε να παριστάνει τον συνθέτη ο πατέρας του, αναπληρωτής διευθυντής ορχήστρας στην αυλή του αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ. Ανέλαβε «μάνατζερ» του γιου του.

Στα προσωπικά του. Στα 21 του χρόνια ο Μότσαρτ καψουρεύθηκε την Αλοίσια Ουέμπερ, σοπράνο, κόρη φιλόμουσης οικογένειας που στο Μανχάιμ φιλοξενούσε τον νεαρό συνθέτη. Συμφωνούν να πάνε όλοι στην Ιταλία, ο Βόλφγκανγκ θα συνθέτει και εκείνη θα τραγουδάει όπερες. Ο πατέρας του δεν την ήθελε για νύφη του, έτσι η σχέση με το κορίτσι δεν προχώρησε..

Μετά από χρόνια συναντά τυχαία την Αλοϊσια στο Μόναχο κι εκείνη κάνει πως δεν τον βλέπει. Φοβερά πράγματα. Ο Μότσαρτ παίρνει θέση στο πιάνο και με πολύ δυνατή φωνή αρχίζει να τραγουδάει: «Η κυρία που δεν με θέλει, ας φιλήσει τον κώλο μου!». Το επεισόδιο το αναφέρει ο βιογράφος του Μότσαρτ, ο οποίος μετά το θάνατό του συνθέτη, παντρεύεται την γυναίκα του, την Κωνστάντζε, την αδελφή της Αλοϊσια. Τι είχε συμβεί; Ο Μότσαρτ μόλις παντρεύτηκε η παλιά αγαπημένη του Αλοϊσια, ζητάει σε γάμο την 19χρονη αδελφή της, την Κωνστάντζε, και μ' αυτήν έκανε τα 6 παιδιά, από τα οποία μόνον τα δύο έζησαν.

Διαβαστε ακομα:

ΤΥΧΕΡΟ ΤΟ ΒΟΔΙ... , ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ