ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελλάδα είναι μικρό μέγεθος. Από τα πιο μικρά της Ευρώπης. Μικρή η πατρίδα μας σε έκταση, μικρή σε πληθυσμό, επόμενο η μουσική της, η κυρίαρχη λαϊκή μουσική της να είναι παραπονιάρικη. Κλαψιάρικη. Κουλτουριάρικη ή όχι. 

Η κουβέντα με αφορμή το θάνατο του Βασίλη Καρρά. Μιας φωνής και γαμώ την λαϊκή. Την καψουδιάρικη. Έλληνας είναι ο Καρράς, όχι Άγγλος και Γερμανός, Ολλανδός και Σουηδός. Τα λέμε για τον χάλια τον πολιτικοποιημένο που εξέφρασε τις... αντιρρήσεις του για την ποιότητα και το ήθος των τραγουδιών του Καρρά.

Τα ίδια κι όταν πέθανε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Τι να πούμε στους ηλίθιους; Όχι, βέβαια, πως ο Καζαντζίδης ή ο Καρράς είπαν καλά τραγούδια ή όχι. Λέμε ότι τέτοια λαρύγγια δεν γεννιούνται στις βόρειες γειτονιές της Ευρώπης, ανατολικές και δυτικές. Ο καημός, το ντέρτι είναι γεννήματα made ih Greece.

Aποδεκτό να μη γουστάρει Έλληνας τα τραγούδια του Βασίλη Καρρά. Μη λέει, όμως, ηλίθιες πολιτικοποιημένες μαλακίες. Μην αποδέχεται την πραγματικότητα. Το γιατί υπάρχει αυτό που υπάρχει