ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ...

 
Ότι γνωρίζω από ηθική και συναίσθηση χρέους το οφείλω στο ποδόσφαιρο”. Βαρειά κουβέντα από άνθρωπο του πνεύματος και της λογοτεχνίας. Κουβέντα γεμάτη νόημα από τη σκέψη του Αλμπέρτ Καμί. Γιατί τη θυμήθηκα, μη με ρωτάς, δεν έχω απάντηση 

Μαθητής της μπάλας, λοιπόν, είχε δηλώσει ο αλγερινής καταγωγής σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας, αφού γι' αυτόν το ποδόσφαιρο λειτουργούσε σα σχολείο, σα μάθημα και τον δίδαξε πράγματα βασικά για την ύπαρξή του. Υπ' όψιν ότι ο Καμί πέθανε 46 χρονών, το 1960, άρα σα θεατής των γηπέδων δεν είχε βιώματα από το σύγχρονο, το ποδόσφαιρο των λαμπερών διοργανώσεων και των βιομηχανοποιημένων άσσων.

Να σημειώσω ότι λόγια λατρείας για τη ψυχή του βασιλιά των σπορ, για την αλήθεια του ποδοσφαίρου έχουν πει κι άλλες ξακουστές προσωπικότητες της τέχνης, της επιστήμης, των γραμμάτων. Όπως, βέβαια, κάποιοι άλλοι είχαν τοποθετηθεί αρνητικά, σχεδόν εχθρικά, μηδενιστικά.

Τι έχει να μας πει σήμερα το ποδόσφαιρο, όπως παίζεται στα εθνικά πρωταθλήματα, στα διεθνή τουρνουά; Μάλλον, το ερώτημα είναι τι μπορεί κάποιος να πάρει από το ποδόσφαιρο, πέρα από το σώου. Αλήθεια, αν ζούσε σήμερα ο Αλμπέρτ Καμί θα οπλιζόταν με ήθος και χρέος από το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα; Υποπτεύομαι πως ο μεγάλος συγγραφέας και φιλόσοφος θα έλεγε ακόμα πιο θερμά λόγια για το ποδόσφαιρο.
Στη φώτο, ο πιτσιρικάς ο Αλμπέρτ, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1957, έπαιζε ποδόσφαιρο, αλλά στα 17 του υποχρεώθηκε να σταματήσει. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα.
Διαβαστε ακομα:

ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ