ΚΑΙ ΣΤΑ 100 ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΣ

 
Όταν το 1996 πάτησε τα εκατό χρόνια ο Ουώλτερ Μπρένινγκ μπήκε ντούρος στην τράπεζα της γειτονιάς του για να εκμεταλλευθεί μια προσφορά με πενταετή αποταμιευτικά ομόλογα. «Μήπως θα ήταν καλύτερα να αγοράσετε, πάλι με ειδική τιμή, ένα… διετές ομόλογο;» του πρότεινε φιλικά ο υπάλληλος βλέποντας απέναντί του έναν υπεραιωνόβιο. «Όχι! Θέλω το πενταετές…» επιμένει ο γερο-Ουώλτερ.

Ούτε ένας στην τράπεζα περίμενε να εμφανισθεί μετά από πέντε χρόνια ο πιο ηλικιωμένος πελάτης τους, ο οποίος όχι μόνον τους διέψευσε αλλά σήμερα είναι ο γηραιότερος άνθρωπος του πλανήτη. Έσβησε ήδη 118 κεράκια.

Ο μπάρμπα Μήτσος, πέθανε στα 100 διότι είχε βαρεθεί να ζει. Είναι κι αυτή μια φιλοσοφημένη στάση ζωής. Φθάνει πια, μέχρι εδώ ήτανε, δεν γουστάρω άλλο.

Βλέπεις 45άρη κι είναι ερείπιο, όπως 75άρη σκέτο μανεκέν. Ποια ηλικία; Ακόμα κι αν υπολογίσει κάποιος το νούμερο, ένας αριθμός και τίποτα περισσότερο είναι η ηλικία, γιατί να βάλει στον λογαριασμό και τον χρόνο; Το πόσο ακόμα χρόνια του απομένουν, δηλαδή.

Είτε βρισκόταν σπιτάκι του, είτε σε γηροκομείο, ο Ουώλτερ Μπρένινγκ δεν σκεπτόταν σα μελλοθάνατος, επειδή το κοντέρ ξεπέρασε τα εκατό. Μήπως ο αχρονόφοβος στα 105 ανανεώσει το τραπεζικό ομόλογο. Γιατί όχι; Μέχρι να έρθει ο θάνατος συνέχιζε να εισπράττει ό,τι μπορούσε να του χαρίσει η παρουσία του στη γη. Να γεύεται με τον τρόπο του το δώρο της ζωής.

Διαβαστε ακομα:

TONIGHT IS THE NIGHT THAT I JOIN SATAN’S SIDE